Gisteravond werden (slechts) 4 partijen gespeeld in de onderlinge competitie. Erick en Erwin hadden schaakverplichtingen in Usquert bij ScepU en ons eigen twaalftal leden kwam met aanvankelijk 5 afzeggingen niet echt stralend voor de dag. Gelukkig meldde Marten zich op het laatste moment weer als gegadigde, zodat de kleine afgang van een schamele 3 partijen ons bespaard bleef. Ook Gerard was weer van de partij, zowel letterlijk als figuurlijk.
De resultaten:
Albert Prins (w) - Jan Pilon: ½ - ½
Gerard Zijlema (w) - Klaas Dijkhuizen: 0 - 1
Marten Berends - Harm Buter: 1 - 0
Ad Mertens (w) - Wopko Dijkema: 0 - 1
AMK: Fré Blok, Bas Klomberg, Piet Beetsma, Alfred Rodenboog.
Albert-Jan
Er werd weer eens een kort partijtje toegevoegd aan de toch al grote verzameling die beide schakers in de afgelopen decennia bijeen hebben gesprokkeld. Zwart had iets meer mogelijkheden in de loop van de partij, waarin wit zich, zoals genoegzaam bekend, uiterst behoedzaam opstelde.
Dat laatste heeft een reden: sinds ik naar de schaakclub loop (beweging, weet u wel?) passeer ik altijd bejaardencentrum (tegenwoordig zegt men ook wel zorgcentrum) Bloemhof. De stoep gaat vlak langs de ramen van de gemeenschappelijke zaal, waar altijd omstreeks dat tijdstip de oudjes (mag ik oudjes zeggen: ja, dat mag ik zeggen, al was het alleen maar omdat ikzelf hun gemiddelde leeftijd al aardig begin te benaderen) zijn verzameld. Het is dan tussen half acht en kwart voor acht: de avond gaat beginnen. Binnen is het meestal een gezellige boel, ook gisteravond was dat weer het geval. Er was geen stoel onbezet en men zat oecumenisch bijeen. Men kaart, er wordt wel eens een lezing gehouden, of een film vertoond. Toch word ik iedere week niet echt vrolijk van dit schouwspel, waarvan ik besef dat het misschien ook mijn voorland is, áls ik het al allemaal mag meemaken. Ik strompel desondanks moedig door en speel mijn partijtje.
 |
Bloemhof
|
Daarna nog even aan de bar en vervolgens door de nacht naar huis. De sfeer is buiten inmiddels veranderd. Het is doodstil op straat, iedere (kei)hardwerkende Nederlander is allang naar bed en vervuld van onbestemde gevoelens passeer ik weer de ramen van huize Bloemhof. Alle lichten binnen branden nog, maar er is (zonder ooit één uitzondering) niemand meer te zien. Om de een of andere reden stemt me dat nog minder opgewekt dan op de heenreis al het geval was en nu komt het: zou ik daar door het nachtelijk duister wandelen tussen het bejaarden-centrum (rechts) en het kerkhof (links) door (Scylla en Charybdis), terwijl ik ook nog een nederlaag te verwerken heb gekregen die voortdurend aan het zelfvertrouwen knaagt, dan zou ik er slecht aan toe zijn, zeker als ik ook nog zou beseffen dat de komende nachtrust, om een eufemisme te gebruiken, niet direct ongestoord zal verlopen.
Om nog even op de partij terug te komen: na 14 zetten stelde zwart remise voor, waarmee ik akkoord ging. En... geslapen? Als een marmot! Het motto van dit alles? Beter een half ei dan een lege dop!
Gerard-Klaas
Het scheelde niet veel of Gerard had zijn eerste partij van het seizoen, na weer eens een verblijf in den vreemde met succes afgerond. Tegen Klaas was hij in het middenspel de bovenliggende partij en stond waarschijnlijk in hogere zin op winst. Maar ja, hoe gaat dat in de praktijk? De op papier sterkere speler weet dan vaak toch door te drukken (eindspel!), waarbij de psychologische barrière ook geen geringe rol speelt. Om kort te gaan: wit deed enkele te passieve zetten waardoor zwart de tijd kreeg om op de koningsvleugel met paard, toren en vrijpion een beslissende opmars in te zetten. Het eindigde er mee dat wit mat werd gezet.
Marten-Harm
Al snel maakte zwart een fout door een penning over het hoofd te zien, wat de kwaliteit kostte. Van het vervolg heb ik niets gezien, maar wit wist in ieder geval de partij definitief naar zich toe te trekken.
Ad-Wopko
Van deze partij heb ik in de beginfase nog wel iets meegekregen en kon toen constateren dat zwart wat beter stond. De beslissende klappen heb ik gemist: alleen de uitslag werd me duidelijk toen Wopko met aan duidelijkheid niets te wensen overlatende cijfers in het naast mij liggende schrift '0 - 1' noteerde.
De stand na 3 ronden:
1. Jan PiIon 71 p.; 2. Albert Prins 62; 3. Klaas Dijkhuizen 61,5; 4. Erick Erdtsieck 59,5; 5. Marten Berends 55; 6. Erwin Kok 51; 7. Piet Beetsma 40; 8. Alfred Rodenboog 37,5; 9. Wopko Dijkema 29,5; 10-11. Gerard Zijlema en Harm Buter 29; 12. Fré Blok 25; 13. Bas Klomberg 24; 14. Ad Mertens 12.
Volgende week de 4e ronde. Ook zal dan Klaas zijn partij tegen Kloosterman (kopman van DAC), oorspronkelijk gepland op 9 oktober, vooruitspelen.
P.S. Ik zie vanmorgen (27 september) dat iemand op mijn 'bekentenis-geschrijf' heeft gereageerd met: "Ik adviseer in het vervolg door de Wigboldstraat te lopen".
Leuk bedacht en best geestig, maar aan mijn diepste zieleroerselen wordt hier natuurlijk wel voorbijgegaan. De afzender heeft verkozen anoniem te blijven, maar aan het gebruik van zijn favoriete werkwoord 'adviseren' maak ik op dat het zeer waarschijnlijk Klaas betreft. Slim of niet?
Nog een pittige reactie: van oud-lid Derk Schuttel:
Hallo Albert,
Er zijn altijd overtreffende trappen. Wat te denken van zicht
uit luie stoel op de recreatieruimte van zorgcentrum Grijpskerk? Met generatie-genoten afgesproken nog jaren lang onze partijen daar voort te zetten. Hopelijk niet een lange reeks van bloedeloze remises van 14 zetten!
Een reactie van Wim van Dijken:
Beste Albert,
Ik zou een helikopter nemen en achter het Buurhoes landen, dan krijg je minder van de directe omgeving mee, slechts een bovenaanzicht!
Wim.
Antwoord van Albert:
Zelfs alleen het bovenaanzicht zou me op die kritieke ogenblikken teveel worden!
