Het winnen van de NOSBO-beker (1)(seizoen 2001-2002)

NOSBO-BEKER

Het zomerseizoen dat nu bij alle schaakclubs in volle gang is, biedt de samenstellers van schaakweblogs natuurlijk alle gelegenheid om weer eens even terug te gaan in de geschiedenis van hun club. Zeker als je net met je weblog bent begonnen, is dat verleidelijk, als je tenminste bestand bent tegen het werken met de computer bij de 'tropische' temperaturen, zoals die nu in Nederland momenteel heersen.

In 2002 vond in het bestaan van SC Ten Boer een absoluut hoogtepunt plaats, namelijk het winnen van de NOSBO-beker, de hoofdprijs in de regionale bekercompetitie. Op bijgaand begin van een toenmalig krantenartikel van mij is te zien van welke clubs we, soms moeizaam, hadden gewonnen. Op 19 maart 2002 was het dan zover: de finale tegen het sterk favoriete team van Unitas. Vergelijking van de diverse ratings deed enigszins pijn aan de ogen (in ons nadeel) en betekende voor Ten Boer een somber perspectief. Maar, o wonder, wat gebeurt?

	Ten Boer (1812)	-	Unitas (2009)	:	2,5-1,5
1.	R.Kroon (2025)	-	H.Bosveld (2011)	:	0-1
2.	K.Dijkhuizen (1905)	-	P.Hondema (2071)	:	1-0
3.	A.Prins (1691)	-	M.de Vrieze (2047)	:	0,5-0,5
4.	J.Pilon (1625)	-	F.Vermeulen (1906)	:	1-0

Zelfs de nederlaag van Roelof Kroon, toch iemand die zelden verliest, kon deze avond de uitslag niet beïnvloeden. De lezer heeft, zoals gezegd, het begin van het artikel dat ik aan deze happening wijdde, hierboven al gezien. Hier volgt het restant:

Ten Boer, met Roelof Kroon, Klaas Dijkhuizen, Albert Prins en Jan Pilon, moest het gaan opnemen tegen een, op papier althans, aanzienlijk sterker team, de heren Bosveld, Hondema, De Vrieze en Vermeulen. Het werd een avond om niet snel te vergeten. Na zo'n anderhalf uur bood Prins zijn tegenstander remise aan. Hij stond toen een pion voor en had had een uitstekende stelling. Dat maakte dat het voorstel na een half uur denken alsnog werd aangenomen; een heel belangrijke remise, zoals later zou blijken. Aan het eerste bord waren de zaken wat minder florissant. Juist toen Roelof Kroon ogenschijnlijk een gewonnen stelling had bereikt, bleek zijn tegenstander nog net een voldoende verdediging te hebben en daarna zelf gewonnen te staan, dankzij twee sterke vrijpionnen. Ten Boer stond toen dus achter met 1,5-0,5 en het zag er op dat moment niet vrolijk uit. De beide overige partijen moesten toen immers worden gewonnen. Maar zie wat er geschiedde...

Jan Pilon wist aan bord 4 in tijdnood het hoofd boven water te houden, vooral toen zijn tegenstander Vermeulen, na met veel geluidsvolume een paar pionnen te hebben geslagen, even later enkele forse fouten maakte, die hem via een kleine combinatie de dame kostten. Berustend reikte hij Pilon de hand. De stand was gelijk: 1,5-1,5. Dat betekende dat de partij van Klaas Dijkhuizen de doorslag zou geven. Deze had, om klaarheid in de verhoudingen te scheppen, vóór de partij zijn tegenstander Hondema al toegevoegd dat hij (Dijkhuizen) nog iets goed te maken had vanwege een verloren partij van zo'n 20 jaar geleden... Het was dus toen al duidelijk dat het niet zomaar remise zou worden.

(wordt vervolgd)