8e ronde onderlinge clubcompetitie SC Ten Boer

Op dinsdagavond 24 oktober werd de 8e ronde gespeeld in de onderlinge competitie.

Afwezig waren: Baudewijn Michel, Wim van Dijken en Fré Blok, terwijl Blogger Albert met moed, beleid en trouw (en uiteraard na rijp beraad) zichzelf een Staand Nummer had toebedeeld.

Klaas Dijkhuizen (w) - Harm Buter (z): 1-0

De heren brachten een Italiaanse partij op het bord, waarbij Klaas niet aarzelde om het beruchte 'tweepaardenspel in de nahand' met Pg5 (wat zei de oude Tarrasch, de praeceptor Germaniae, daar ook al weer van?) in de strijd te brengen. Zwart bleek niet geheel op de hoogte en nam op d5 met paard f6 (insiders weten wat ik bedoel), waarna een offer op f7 in de lucht hangt. Dat kwam er dan ook. Wit kwam een pion voor en zwarts koning verbleef riskant nabij het centrum, op e6, waarbij penningen niet konden uitblijven. Zwart leek nog even een beetje terug te komen toen hij kans zag de dames af te ruilen en de witte koning zijn eigen torens wat in de weg stond, maar wit wist dit op te lossen. De voorsprong van wit groeide uit tot twee pionnen en op de 29e zet gaf zwart op.

Marten Berends (w) - Roelof Kroon (z): 0-1

Hier zagen de toeschouwers (de spelers ook neem ik aan) een Dame-Indische opening op het bord verschijnen. Wit gaf enige tijd goed partij en ontwikkelde zich op 'harmonische wijze'. In het middenspel echter ontsnapten aan zijn hand enkele mindere zetten (waarbij hij bijvoorbeeld de beheersing van de d-lijn prijsgaf) en liet hij ook op een gegeven moment het nemen van een pion achterwege, wat hem wellicht meer kansen had gegeven dan hij nu kreeg.

Kroon

Berends

In deze stelling ging het verder met 1. ... e5 2. Le3 Lxe3 3. fxe3 Dc5 4. Dc3 a5 5. a3 a4 6. Tf2? (De toren heeft op f2 niets te zoeken, later had hij eigenlijk weer terug gemoeten om Td1 assistentie te verlenen, maar dat laat wit achterwege; hier had hij echter 5. Lxe4! moeten proberen, met als mogelijk vervolg 5. ... Lxe4 6. Txd7; weliswaar staat de loper op e4 dan natuurlijk sterk, maar wit heeft in ieder geval een pion en meer vooruitzichten dan in de partij) ... De7 (en weg is de mogelijkheid) 7. Lh3 Pc5 8. Lf5 Tad8 9. Txd8? (levert zoals gezegd, zonder slag of stoot de d-lijn in; Tff1 was hier op zijn plaats geweest) ... Txd8 10. Db4 Dc7 11. Tf1 (te laat) ... Kf7 (misschien had wit ook eens Lg6 kunnen proberen, nu kan dat in ieder geval ook niet meer) 12. Dc3 g6 13. Lh3 Kg7 (zwart blijft op zijn hoede) 14. Dc2 Dd6 (de d-lijn...! vanaf hier wordt wit van het bord geschoven) 15. Tc1 Pb3 16. Te1 Dd2 17. Dxd2 Txd2 18. g4 hxg4 19. Pxg4 Txb2 20. Tf1 Ld7 21. Pf2 Lxh3 22. Pxh3 Pd2 23. Td1 Tb1 en wit gaf op.

Piet Beetsma (w) - Wopko Dijkema (z): 1-0

Een Koningsgambiet, waarbij wit een fraaie stelling kon opbouwen, maar waarbij zwart zich aanvankelijk nog staande hield. Wit kreeg echter steeds meer het initiatief en ontwikkelde een gevaarlijke aanval tegen zwarts (korte) rochadestelling, waarbij te weinig stukken aan de verdediging konden bijdragen. Stukwinst was al mogelijk, maar wit gaf er de voorkeur aan nog een toren te laten aanrukken, waarna een dameoffer leidde tot een mat met toren en loper.

Erik Stam (w) - Jan Pilon (z): 0-1

Een Siciliaanse opening, waarbij wit zich met Lc4 ontwikkelde. Beide spelers ontwikkelden hun legertje op een zeer behoedzame wijze. Op de 10e zet vond zwart het kennelijk tijd worden en stootte door met d6-d5. Deze eerste aanzet tot schermutselingen deden wit meteen tot een foute manoeuvre besluiten, waarna pion d5 zowaar naar d4 kon komen en daar een vorkje gaf. Deze onverwacht snelle voorsprong drukte zwart zonder veel problemen door naar het eindspel, waarna wit opgaf.

Ad Mertens (w) - Gerard Zijlema (z): 0-1

Een Siciliaanse verdediging zagen we ook hier, waarbij beide opponenten echter snel hun eigen weg gingen. Binnen niet al te lange tijd wist zwart een bestorming tegen de witte (lange) rochade op te zetten, die snel gevaarlijke vormen begon aan te nemen. De witte koning kwam akelig op de tocht te staan en toen zwart en de a- en de b-lijn beheerste kon hij met de dame mat in één geven. Dit zagen kennelijk beide strijders over het hoofd, waarna het handgemeen nog even voortduurde. Enige zetten later echter moest wit alsnog de vlag strijken wegens snel naderend aanzienlijk materiaalverlies.