Voor de trouwe lezers van Alberts SchaakBlog geef ik een verslagje van een veelbewogen weekendje hoofdstad, onder het motto: Geef mij maar Amsterdam.
Waar mag dan deze keer wel de link met het schaakspel zijn vragen diezelfde lezers zich ongetwijfeld af. Die link is inderdaad niet duidelijk aanwezig, maar ontbreekt ook niet helemaal. Zo bracht ik, tussen allerlei andere activiteiten door, een bezoek aan schaak- en go-winkel (meer ´schaak´ dan ´go´ als je het mij vraagt) ´Het Paard´ op de Haarlemmerdijk en ging ik tegen de schemering nog even binnen bij De Slegte, want je weet maar nooit!
Even voor twaalf uur ´s middags arriveerden we in Amsterdam Oud-Zuid, waar onze dochter en haar vriend wonen. Na 13 euro (!) in de parkeermeter te hebben geworpen en na een lichte, maar voedzame maaltijd begaven we ons met de tram naar het centrum voor een stadswandeling en wat winkelen, met eten na afloop. Na een mooie tramrit (je ziet nog eens wat) liepen we het laatste stukje naar ´Het Paard´.
Hier bleek zich, waarop ik al had gehoopt, een waar mekka voor schaakliefhebbers te bevinden. Mijn medewandelaars hielden het een klein half uur uit met wachten tot ik uitgesnuffeld zou zijn, maar daarna gaven ze het op en gingen alvast een kijkje nemen in de rest van de straat. Weer een klein half uur later kwamen ze terug en had ik min of meer mijn keus gemaakt en was ik verschillende schaakboeken rijker, waaronder, om maar eens iets te noemen, van Manfred von Fondern: II. Internationale Deutsche Schacheinzelmeisterschaft (1973). Verder onder meer van Slobodan Mirkovic: Od Stajnica do Topalova (From Steinitz to Topalov), uit 2006, een leuk boekje met allerhande opgaven.
Welgemoed vervolgden we onze weg (je zou ook kunnen zeggen dat we ons door de menigte lieten meevoeren), de Haarlemmerdijk door, via de Nieuwendijk naar de Dam, waar koers werd gezet naar de Bijenkorf en daar naar restaurant ´La Ruche´, wat overigens óók bijenkorf betekent. Men zal dat wel gedaan hebben om misverstanden te voorkomen. Vanaf ons tafeltje hadden we een fraai uitzicht op de Dam, met het Koninklijk Paleis. Na het genot van koffie met gebak ging ons gezelschap even winkelen in Peek & Cloppenburg, waar ik me natuurlijk niet bij aansloot, maar in de invallende duisternis de Kalverstraat insnelde: op naar De Slegte, die immers ook tweedehands schaakboeken heeft. Aangezien het zoeken bij Peek enige tijd in beslag nam, kon ik ook even rustig zoeken. Uiteindelijk wandelde ik weer naar buiten met een boek dat ik al lang van titel kende, maar nog steeds niet in mijn bezit had: Het offer in het schaakspel van Vladimir Vukovic (1974).
We waren inmiddels weer herenigd en aangezien het hongergevoel (of mag ik alleen maar ´trek´ zeggen?) wat begon op te komen, zetten we koers naar De Kantjil en de Tijger, een leuk Indonesisch restaurant, waar we in de afgelopen zomer ook al eens met zijn vieren hadden gegeten en dat uitstekend was bevallen.
We arriveerden hier al om 17.30 u en dat was maar goed ook, want toen we geruime tijd later verzadigd weer vertrokken, stonden de mensen buiten compleet in de rij! We gingen met de tram weer richting huis, waar we na nog een gezellige avond (waarbij ik natuurlijk toch de schaakboeken menigmaal van dichtbij zag) ons bed opzochten. Ik sliep die nacht niet zo goed en meende herhaaldelijk allerlei geluiden te horen, die ik niet goed kon plaatsen, waaronder ook meerdere keren gepraat. Ik lokaliseerde dat als komend van de achterkant van het huis, maar dat kan ook heel goed de voorkant zijn geweest. Toen we namelijk de volgende ochtend welgemoed naar buiten keken, bleek van twee vlak voor de deur staande auto's een zijraam te zijn ingeslagen. Geef mij maar Amsterdam! Die dingen gebeuren trouwens ook in het landelijke Ten Boer, dus wat dat betreft....
Onze eigen auto stond aan de overkant van de straat, groot geluk, want ik wilde aanvankelijk ook vlak voor de deur gaan staan. Gespaard door het toeval zal ik maar zeggen. Sommige mensen komen dan meteen met de voorzienigheid aandragen, maar daar geloof ik niet zo in. Twee meisjes die in de auto van hun moeder naar Amsterdam waren gekomen om daar een feestje bij te wonen en bij de buren logeerden, waren 's nachts met de taxi voor de deur gearriveerd en zagen nog een jongeman de ruit van hun auto inslaan, met een oude jas om zijn hand. Deze meneer koos uiteraard op dat moment het hazenpad. De door hen opgebelde politie lachte eens vriendelijk en adviseerde de dames om in hun woonplaats aangifte te doen. Dat komt mij ook bijzonder logisch voor.....
Eén van de twee beschadigde auto's (26-11-6; 11:46)
Ondanks dit aangerichte leed besloten wij er toch even op uit te gaan. De plannen waren om even vliegtuigen te gaan spotten bij Schiphol en daarna te gaan wandelen in het Amsterdamse Bos. Het spotten was erg leuk. In het uurtje dat we daaraan besteedden, stegen wel tussen de 30 en 40 vliegtuigen op.
Hierna reden we naar het Amsterdamse Bos. Veel over gehoord, maar toch nog niet eerder gezien, voor zover ik me herinner (dat krijg je met het klimmen der jaren...).
De Bosbaan in he Amsterdamse Bos (26-11-06, 13:33 u)
Na in het daar aanwezige restaurant een broodje te hebben gegeten en wat te hebben gedronken, maakten we een wandeling in het bos. Mooie omgeving, met zo op de zondagmiddag, ook allerlei sportieve activiteiten, voornamelijk trouwens op hockeygebied.
Met enige moeite (ik spreek in ieder geval namens mijzelf) volbrachten we de 1,5 uur wandelen en trokken daarna weer op huis aan, moe maar voldaan, zoals dat heet. Anne-Marie's vriend verraste ons een tijdje later met een fantastisch bereide kip korma, waarbij een fraaie fles wijn werd ontkurkt (en geleegd).
Na nog even naar de sport te hebben gekeken (o.a. de 2-5 nederlaag van Groningen tegen ADO Den Haag; vier dagen daarvoor had ik het op de UB nog gehad over de FC Groningen, dat tegen 'ADO met het shock-effect' moest spelen) , stapten we weer in onze, dus nog intacte, auto en waren op de minuut af twee uur later thuis. Het was zonder meer een geslaagd weekend geweest!
Boeing 747 op de Kaagbaan van Schiphol (26-11-06, 12:49)
:)
BeantwoordenVerwijderen