Dinsdag 22 januari: de 17e ronde in de onderlinge competitie. Afwezig waren Erik Stam, Marten Berends en Fré Blok, terwijl Roelof Kroon een SN kreeg toebedeeld en dus een keertje moest overslaan.
Aan het eind van de avond werden de volgende resultaten bijgeschreven in het grote boek:
Klaas Dijkhuizen (w) - Jan Pilon (z): 0-1
Albert Prins (w) - Baudewijn Michel (z): ½-½
Piet Beetsma (w) - Wopko Dijkema (z): 1-0
Harm Buter (w) - Gerard Zijlema (z): 0-1
Ad Mertens (w) - Wim van Dijken (z): 1-0
Het klapstuk van de avond was de partij Dijkhuizen-Pilon. Klaas stond in het middenspel beter en dacht, op het moment dat hij materiaal kon winnen, heel lang na, maar besloot vervolgens van die winst af te zien, omdat hij bang was zich daardoor een mataanval op de hals te halen. Die redenering deugde echter niet: wit had gewoon kunnen (en moeten) toeslaan. Zoals het ging bereikte zwart een heel gunstige stelling die op een gegeven ogenblik ook gewonnen was. Zelfs een op het psychologisch juiste ogenblik geplaatste remise-aanbod van Klaas bracht geen uitkomst, omdat Jan besloot door te zetten, vooral ook omdat hij (na enig denkwerk) de goede voortzetting naar de overwinning ontdekte. Na enkele goede zetten was er voor wit geen houden meer aan: een zwarte pion promoveerde (0-1).
Albert kwam tegen Baudewijn wel redelijk goed te staan, maar kampte met een ietwat onveilige positie van zijn koning. Uiteindelijk won hij een pion, maar de stelling die toen op het bord kwam beviel hem toch niet echt en hij bood remise aan. Dat voorstel viel aan de overzijde in goede aarde. Bij de nabeschouwing bleek dat beide partijen min of meer pas op de plaats moesten maken om niet zelf in moeilijkheden te komen, met andere woorden: een terechte deling van het punt (½-½).
Piet slaagde er op den duur in zijn partij te winnen. In de loop van de avond begon hij nogal eens met een nieuwe strategie, omdat de tot dan toe gevoerde strijdwijze hem kennnelijk niet beviel, maar uiteindelijk sloeg de balans dan toch door in het voordeel van de witspeler (1-0).
Van de beide andere partijen heb ik te weinig gezien om er wat over te kunnen zeggen. Gerard bevestigde zijn goede plaats op de ranglijst met een overwinning op Harm en ook Ad mocht (tegen Wim) het zoet der overwinning smaken.
Aan het eind van de avond werden de volgende resultaten bijgeschreven in het grote boek:
Klaas Dijkhuizen (w) - Jan Pilon (z): 0-1
Albert Prins (w) - Baudewijn Michel (z): ½-½
Piet Beetsma (w) - Wopko Dijkema (z): 1-0
Harm Buter (w) - Gerard Zijlema (z): 0-1
Ad Mertens (w) - Wim van Dijken (z): 1-0
Het klapstuk van de avond was de partij Dijkhuizen-Pilon. Klaas stond in het middenspel beter en dacht, op het moment dat hij materiaal kon winnen, heel lang na, maar besloot vervolgens van die winst af te zien, omdat hij bang was zich daardoor een mataanval op de hals te halen. Die redenering deugde echter niet: wit had gewoon kunnen (en moeten) toeslaan. Zoals het ging bereikte zwart een heel gunstige stelling die op een gegeven ogenblik ook gewonnen was. Zelfs een op het psychologisch juiste ogenblik geplaatste remise-aanbod van Klaas bracht geen uitkomst, omdat Jan besloot door te zetten, vooral ook omdat hij (na enig denkwerk) de goede voortzetting naar de overwinning ontdekte. Na enkele goede zetten was er voor wit geen houden meer aan: een zwarte pion promoveerde (0-1).
Albert kwam tegen Baudewijn wel redelijk goed te staan, maar kampte met een ietwat onveilige positie van zijn koning. Uiteindelijk won hij een pion, maar de stelling die toen op het bord kwam beviel hem toch niet echt en hij bood remise aan. Dat voorstel viel aan de overzijde in goede aarde. Bij de nabeschouwing bleek dat beide partijen min of meer pas op de plaats moesten maken om niet zelf in moeilijkheden te komen, met andere woorden: een terechte deling van het punt (½-½).
Piet slaagde er op den duur in zijn partij te winnen. In de loop van de avond begon hij nogal eens met een nieuwe strategie, omdat de tot dan toe gevoerde strijdwijze hem kennnelijk niet beviel, maar uiteindelijk sloeg de balans dan toch door in het voordeel van de witspeler (1-0).
Van de beide andere partijen heb ik te weinig gezien om er wat over te kunnen zeggen. Gerard bevestigde zijn goede plaats op de ranglijst met een overwinning op Harm en ook Ad mocht (tegen Wim) het zoet der overwinning smaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten