Er moet me iets van het hart.
De onderlinge competitie bij Schaakclub Ten Boer verloopt via het goede, oude en beproefde Keizersysteem, met de door onze club jaren geleden al extra ingevoerde regel dat we in de eerste 12 ronden zoveel mogelijk tegen nieuwe tegenstanders spelen. Dit laatste houdt verband met de aanvankelijk veelgehoorde klacht (klagen is niet erg, maar het is leuk als het onderbouwd kan worden) 'dat we nooit eens tegen de bovenste spelers van de ranglijst uitkomen'. Ik hoor het nog of het de dag van gisteren betreft. Dat werd dan uiteraard gezegd door mensen die niet of nauwelijks in die bovenste helft te vinden waren.
Deze regel heeft echter weer tot gevolg dat als die 12 ronden voorbij zijn (in de praktijk kom je aan 12 trouwens niet helemaal toe, omdat er op de clubavond ook wel andere manifestaties zijn, zoals in ons geval de dorpenwedstrijd tegen Bedum en een enkele thuiswedstrijd in de NOSBO, zodat spelers afvallen voor de onderlinge competitie: laten we dus zeggen ca. 10 'echte' ronden) ik ieder jaar van bepaalde clubleden dezelfde opmerking hoor: ik heb nog niet tegen A gespeeld; ik heb nog niet tegen B gespeeld; ik heb al heel lang niet tegen C gespeeld, ik heb nog niet tegen heel veel mensen gespeeld, enz. enz. enz. (naar believen uit te breiden reeks smartelijke uitroepen). Je zou kunnen zeggen dat ik daar langzamerhand aan gewend zou moeten zijn, maar in zekere zin komt het toch steeds weer over als een koude douche. Nu waren er zelfs opmerkingen als: totaal onnavolgbaar systeem, niet te controleren, totaal willekeurige indelingen en andere heel fijne en fijnzinnige uitlatingen.
Er zijn leden die gewoon hun partij gaan spelen zonder gezeur, maar je hebt dus ook recidivisten die maar niet kunnen (of willen) begrijpen dat:
1) je in ca. 10 ronden niet tegen 14 spelers kunt uitkomen (we hebben 15 leden), zelfs niet als iedere week iedereen aanwezig is, wat bepaald niet het geval is, er zijn vrijwel altijd afzeggers;
2) dat het natuurlijk heel erg is, maar helaas onvermijdelijk en misschien met enige geestelijke inspanning net te begrijpen, dat wanneer in principe nummer 3 tegen nummer 4 zal spelen, maar de nummers 4, 5 en 6 zijn afwezig en nummer 7 heeft pas tegen 3 gespeeld, dan toch echt 3 tegen 8 moet uitkomen;
3) het helemaal niet de bedoeling is (en dus ook nooit is afgesproken) dat iedereen tegen iedereen speelt: niemand zit erop te wachten dat nummer 1 speelt tegen nummer 15 (ratingverschil van 900 punten); daar wordt echt geen schaker blij van, aan welke kant van het bord dan ook. Al deze punten heb ik tientallen keren trachten uit te leggen: tevergeefs.
Ik herinner me dat ik op mijn weblog wel eens eerder dit soort geluiden heb laten horen: het komt er eigenlijk op neer dat het min of meer vaste stramien van lukraak en ongefundeerd klagen een wedstrijdleider niet in de koude kleren gaat zitten.
Ik heb van twee spelers die ik gisteravond met name hoorde eens de formulieren van het Keizersysteem ter hand genomen: de een heeft in die ca. 10 ronden 9 en de ander 10(!) verschillende tegenstanders gehad. Allebei trouwe opkomers, niets aan de hand en niets te klagen dus. Maar ze doen het wel!
Ook op jaarvergaderingen in de afgelopen decennia moest ik steeds weer uitleggen wat de essentie van het Keizersysteem is en dat er echt geen beter systeem bestaat en als pleister op de toch voortdurende wonde is toen die extra regel bedacht. Het blijft altijd mogelijk dat je ondanks alles een bepaalde speler een tijd lang niet tegenkomt, maar die gevallen zijn zeldzaam en trouwens waarom is dat zo verschrikkelijk? Het lijkt op het zoeken van de spreekwoordeljke stok om daar de even spreekwoordelijke viervoeter mee te lijf te gaan.
Naar mijn menig heeft het door onze club gevolgde systeem al 30 jaar lang gewerkt/gelopen als een trein, is er elke week van het seizoen een verantwoorde indeling en functioneert ook de afzegregeling uitstekend, zodat, op het soms nodige SN na, iedereen die naar de club komt een partij heeft (het hele grote voordeel van het Keizersysteem). Maar ja, het schijnt volgens sommigen toch allemaal niet te deugen....
In de 30 jaarvergaderingen die ik heb meegemaakt is er trouwens nooit één andere gegadigde geweest voor de functie van wedstrijdleider! Merkwaardig als er toch zo veel te verbeteren valt en men kennelijk zo goed weet hoe het moet!
Opgelucht haalde men adem tijdens iedere jaarvergadering (periode 1977-2008) waarin Albert reglementair had moeten aftreden, maar zich weer bereid verklaarde de kar te willen blijven trekken....
Waarmee ik maar wil zeggen (het is per slot van rekening bijna 5 december): makkers staakt (nu eindelijk eens) uw wild geraas of neem het westrijdleiderschap over per 1 september 2009! Benieuwd naar het aantal liefhebbers, of liever: naar de eerste kandidaat sinds 1977! Ik zie ze / hem met genoegen verschijnen!
*******************************
Ik vergeet bijna dat er ook nog geschaakt is. Het werd een echte remise-avond. Alleen Jan wist de weg naar de winst te vinden:
Klaas Dijkhuizen(w) - Roelof Kroon: ½ - ½
Albert Prins(w) - Harm Buter: ½ - ½
Wopko Dijkema(w) - Jan Pilon: 0 - 1
Ad Mertens(w) - Gerard Zijlema: ½ - ½
Free Blok(w) - Alfred Rodenboog: ½ - ½
Afwezig waren: Piet Beetsma, Baudewijn Michel, Marten Berends en Erik Stam. Wim van Dijken had een SN.
Binnenkort verschijnt weer de nieuwe stand op het niet versagende Alberts SchaakBlog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten