Weekje Denemarken (6)

Klikken a.u.b.

Donderdag 7 mei 2009

Het is droog, zwaarbewolkt en koud. Wat nu: de mooiste dag van de week? Hjarnø zien we nu even niet zitten. Het wordt de Bilka in Horsens, die we gisteren pas op de terugweg ontdekten + een wandeling onder Snaptun, langs de kust: Tønballe Skov.

Tegen 12 uur vertrekken we en om 10 voor half 1 beginnen we aan de wandeling (eerst natuurlijk koeienfoto's) met een kaartje uit het houtwormkastje. In het Deens, dus het ontgaat ons even dat de route is aangegeven met strepen, die vrij hoog op bomen zijn aange-bracht. Al snel zijn we het spoor bijster, maar het is een mooi bos en als we bij het natuurcentrum zelf aankomen, wat volgens de routebeschrijving (nog) niet de bedoeling is, kijkt de man met de grasmaaier alleen even op, maar zegt niets. Via een klein paadje komen we achter het huis, met aan het eind van het gazon een 'trap' naar beneden. Daar lopen we door het bos (Elledalen) en komen uit bij de kust en een vogelgebied met uitkijktoren. Omhoog!

Fraai uitzicht. We zien het eiland Hjarnø liggen en de veerboot (rechts) naar Snaptun is onderweg.

Een wat bibberig filmpje, dat waarschijnlijk niet in aanmerking zal komen voor de Grote Prijs op de Nederlandse filmdagen, maar voor de aardigheid toch maar toegevoegd.

In de verte is het grijs: er komt regen aan. We vervolgen onze weg over een pad door moeras - hoog riet aan weerszijden- en gaan dan omhoog het bos weer in. In de bocht staat een visser in het water. Het kaartje lijkt niet helemaal in overeenstemming met wat we zien en we lopen hoog langs het water.

...hoog langs het water...

Zonder het te weten hebben we de wandelroute verlaten en daarmee ook het naturcentergebied. We blijven de kustlijn volgen, Hundshage, tot het doordringt dat er niets meer van klopt. Maar mooi is het hier wel.

Op gevoel slaan we rechtsaf en lopen, lopen, lopen: volgens Albert moeten we links aanhouden, maar ik houd het op rechts. We passeren een enorme opslag van boomstammetjes en komen dan op een kruispunt waar het moeilijk kiezen is. Ik ga even naar links: open veld, in de hoop een aanknopingspunt te vinden. Er is wel een huis te zien, maar dat herkennen we niet. Terug en wederom op gevoel: linksaf. Als we een bospad passeren staat daar een tekstbord bij een in een orkaan gevelde boom: Troldebøg. Ha, die staat op de kaart, we zijn niet ver van het naturcenter.

Troldebøg (trollenbeuk), in orkaangeweld bezweken op 3-12-1999

Nog even doorstappen en daar is de auto. Het is 2 uur, mooi een uur en drie kwartier gelopen. Alberts gemopper verzwaart zo'n tripje: gevoelsmatig zéker twee uur gelopen!

In de regen naar Horsens: de Bilka. Dat hebben we in Nederland niet, zulke grote warenhuizen. Ze hebben hier alles! Maar de keuze is natuurijk wel relatief beperkt. We slaan voor de laatste keer boodschappen in. Als we buiten komen is de zon eindelijk doorgebroken. Tanken, nog een zak houtblokken mee en naar 'huis'.

Na het eten zie ik de koeien weer vlakbij. Als Albert ze buiten wil filmen, worden ze daar toch weer wat zenuwachtig van; dus zelfs zonder flits. Maar ze gaan er ook niet echt vandoor. Albert wel: nog maar eens naar het verlaten huis...

Morgen inpakken, opruimen, schoonmaken en wie weet nog een stukje lopen: het is tenslotte vakantie!