Wit besliste, in bovenstaande stelling, de partij met een mooie combinatie. Hoe?
Oplossing: Abrahams - Winter (Londen 1946)
Zo makkelijk is het niet: zo zou bijvoorbeeld op 1. Pe7+ volgen: 1. ... Txe7 2. Dxe7 Dc1+ 3. Kh2 Dh6+ met eeuwig schaak, of: 4. Dh4 Dxh4+ en remise, vanwege de ongelijke lopers.
Wit heeft echter iets beters: 1. Lf8!! met als mogelijk vervolg: 1. ... Txf8 2. Pe7+ en mat, of 1. ... Kxf8 2. Dh8+ en mat, terwijl ook de remisevariant voor zwart met Dc1+ en Dh6+ niet meer doorgaat, omdat wit immers na 1. Lf8 veld h6 bestrijkt! De partij is derhalve voorbij, aangezien uiteraard ook 2. Dxg7+ met mat dreigt. Zwart hees hier dan ook de witte vlag.
In zijn aardige boek Not only Chess: a selection of Chessays (Londen: Allen & Unwin, 1974) noemt Gerald Abrahams, de witspeler in bovenstaand treffen, deze partij onder het kopje Triumph of the Unconventional. Hij zegt daar dat hij Lf8 speelde omdat Winter Dc1+ gevolgd door Dh6+ dreigde en that had to be prevented. Een subtiel grapje, om een absoluut dodelijke aanvalszet te omschrijven als een verdedigingszet. Bovendien merkt hij op, na de 20e zet van zwart waarbij hijzelf een kwaliteit verliest: at that time of my life, I still regarded the loss of the exchange as an advantage. Een alledaags iemand was Abrahams niet, dat moge duidelijk zijn en blijkt trouwens ook uit de rest van het boek.
Alberts SchaakBlog ontving twee reacties, namelijk van mijn gewaardeerde clubgenoten Jan Pilon en Klaas Dijkhuizen. Dank zij hun deel!
Hoi Albert: 1. Lf8 lijkt mij een zeer vervelende zet voor zwart. Groeten, Jan P. , 14 augustus 2009 21:33
Niets aan toe te voegen. Groet, KD, 15 augustus 2009 13:31
Geen opmerkingen:
Een reactie posten