Ten Boer klopt Groningen 2

In de 1e klasse B van de NOSBO heeft gisteravond Ten Boer kans gezien in de 2e ronde Groningen 2 te kloppen. In de vertrouwde kantine aan de Peizerweg werd het 4½-3½ voor de bezoekers. Halverwege de avond leek het daar nog niet zo op, maar op het laatst vielen de puzzelstukjes allemaal op de goede plaats. Ten Boer blijft  zodoende, in ieder geval voorlopig, bovenin de ranglijst bivakkeren.

SC Groningen 2 - SC Ten Boer: 3½ - 4½

1. J. Loos (z)(1823) - K. Dijkhuizen (w)(1899): 0-1
2. G. Visser (z)(1760) - P. Beetsma (w)(1734): ½-½
3. T. Tilma (z)(1763) - J. Pilon (w)(1726): 1-0
4. R. Holtz (w)(1698) - A. Prins (z)(1655): 0-1
5. F. Ruigendijk (z)(1658) - A. Rodenboog (w)(1531): 0-1
6. H. Haisma (w)(1645) - G. Zijlema (z)(1506): 1-0
7. A. v.d. Heuvel (z)(1606) - M. Berends (w)(1489): 0-1
8. M. Meeuwsen (w)(1467) - H. Buter (z)(1338): 1-0

Ik heb van de meeste partijen niet heel veel gezien, maar zal een poging wagen er toch iets over te zeggen, een en ander gelardeerd met een enkele opmerking zoals ik die tijdens de feeststemming op de terugweg heb opgevangen.

Loos-Klaas
Van deze partij hoorde ik dat de tegenstander van Klaas in de openingsfase al onstuimig op winst speelde, wat hem niet goed bekwam. Zwart pareerde beheerst en nam het roer over: wat restte was een ultrakorte partij van nog geen 20 zetten.

Visser-Piet
Van dit treffen zijn me voornamelijk bijgebleven de twee koningen die na afloop broederlijk op het bord tegenover elkaar stonden: remise dus. Ook is nog op het netvlies een beeld achtergebleven van een wit paard op e5 en een zwarte tegenhanger op e4, allebei flink gesteund door pionnen. Dat moet (bijna) wel op remise uitdraaien.

Tilma-Jan
Jan had het niet gemakkelijk in het middenspel, dat zag ik out of the corner of my crazy eye (vrij naar Salinger) en in het eindspel was het van hetzelfde laken een pak. Volgens Klaas dacht hij (Jan) in de tijdnoodfase erg lang na en koos toen voor een verdedigende strategie, terwijl er ook een meer agressieve voorhanden was. Zoals het nu ging was hij uiteindelijk genoodzaakt de tegenstander de hand te reiken ten teken van overgave en berusting.

Holtz-Albert
In de openingsfase kwam ik een pion achter, min of meer theorie maar in dit geval ook licht gedwongen. Dan maar op zoek naar tegenspel. Dat leek in het begin van het middenspel te lukken, maar helaas voor zwart was de pion die hij toen dacht terug te kunnen nemen zwaar giftig, een kleine groene knolamaniet  in vermomming op het schaakbord.
Die nam ik dus niet, maar dat betekende dat wit zijn voorsprong hield en later op de damevleugel dreigde de partij te beslissen. Alle hens aan dek en zowaar slaagde ik erin daar de boel enigszins te neutraliseren. Als tegenwicht probeerde ik met de torens op de koningsvleugel wat onrust te creëren. Ik was daar zo mee bezig dat ik 'even' niet meer naar de damevleugel keek waar inmiddels door een verkeerde torenzet van wit in één zet winst voor mij te behalen viel, via een venijnig aftrekschaak. Mijn tegenstander en ik zagen het opeens allebei wél, maar ik was toevallig aan zet en zo kwam er een plotseling einde aan een partij, waarin zwart ook nog eens twee keer remise had voorgesteld, waar wit niet van wilde weten.

HOLTZ

PRINS

Hierboven de stelling na 40. Ta7? (een sterk staaltje van schaakblindheid aan beide kanten, dat vervolgens ook nog meerdere zetten standhoudt!). Er volgde: 40. ... Tf7? 41. Pd2? Tg3? 42. Pf1 Tg5 (laten we deze twee als tussenzetten beschouwen, zonder nog meer vraagtekens te plaatsen) 43. Pe3? (wit volhardt, dus nu eindelijk maar toch) ... c5+! en wit gaf op. Mijn enige troost is dat mijn tegenstander hier drie verkeerde zetten deed en ik 'slechts' twee....

Later, als de emoties van de partij achter de rug zijn en je nuchter naar de stelling kijkt, kun je je niet voorstellen dat je dat soort mogelijkheden meerdere keren over het hoofd hebt gezien. Als toeschouwer met koele en neutrale blik naast het bord staande zie je die dingen vaak in enkele seconden, maar als speler tijdens de partij wil dat nog wel eens niet lukken... 

Ruigendijk-Alfred
Volgens Klaas verdient Alfred een pluim op de (denkbeeldige) hoed  voor de manier waarop hij speelde. In het middenspel stond hij, naar ik begrepen heb, op een gegeven moment wat minder maar hij herstelde zich erg goed en wist vooral tegen het einde de partij met enkele krachtige zetten te beëindigen.

Haisma-Gerard
Na de opeingsfase meende ik voor Gerard goede aanvalsmogelijkden tegen de witte koningstelling te zien (toren naar g6, dame naar f6 enz.) maar dat kwam er niet van. Op zeker moment was er enige consternatie bij zijn bord. Ik gunde mezelf niet de tijd een kijkje te nemen, maar ga er vanuit dat Gerard toen de beslissende fout maakte. Volgende keer beter!

Van den Heuvel-Marten
Our man in Wirdum (vrij naar Greene) had een goede avond. In de loop van de partij veroverde hij hier en daar een pionnetje en toen ik laat op de avond ging kijken (de stand was toen 3,5-3,5) stond hij op winst. Hij kon een sterke schaakzet doen met zijn paard (naar e6, zwarte koning op g7) maar koos voor een damezet naar e8, waarna zwart had moeten afruilen. Martens tegenstandster meende echter nog wat tegenspel te zien en koos toen voor de niet al te beste voortzetting Dc5, waarna het witte antwoord Pe6 (alsnog) niet alleen het eerder vermelde schaak betekende, maar ook damewinst.

Meeuwsen-Harm
Ik dacht dat zwart (Harm) in de eerste fase van dit treffen wel aardige mogelijkheden had op de damevleugel, maar daar kwam niet veel uit. Wat opviel was later de onveilige positie van de zwarte koning. Kennelijk heeft wit daarvan weten te profiteren, want het eind kwam met verlies voor zwart.
Klik  op Onbedoeld Frans voor partij en commentaar (van Harms tegenstander en nog vele anderen) op de website van SC Groningen, waar blijkt dat er in de winstvoering van wit een behoorlijk gat zat: 31. ... Kf7! (Henk van Putten) wint zeer waarschijnlijk voor zwart.