Opmerkelijk schaakspel in Amsterdam

Amsterdam: Egelantiersgracht (foto 18/06/13; 14.33 u.)

De afgelopen week waren we in Amsterdam. Wat is dat toch een mooie stad!  Bij de tijd en toch ook vol herinneringen aan vroeger. In andere regio's van ons land wordt nogal eens verwezen naar de criminaliteit in onze hoofdstad en dat is dan vaak meteen genoeg reden om de stad af te serveren, maar dat slaat natuurlijk nergens op. Dingen die niet door de beugel kunnen gebeuren overal, ook in de kleinste stadjes en kleinste dorpen... Gewoon goed op je spullen passen, dat is trouwens overal aan te bevelen, niet alleen in Amsterdam.

Wat verder opvalt is het groene karakter van de stad, dat niet alleen in de parken, maar ook in het gewone straatbeeld te zien is. Hierboven al een voorbeeld en hieronder, vooruit we zijn nu toch bezig, een tweede.

Amsterdam: Willemsparkweg (foto 22/06/13; 13.48 u.)

Maar alweer genoeg afgedwaald van mijn eigenlijke onderwerp, dat natuurlijk weer in de richting van ons onvolprezen bordspel(letje??!) moet gaan: Scacchia Ludus.

Maandagmiddag 17 juni brachten we een bezoek aan het 
aloude en toch ook nieuwe Rijksmuseum. Ik geloof dat daar op een willekeurige dag wel tussen de 5.000 en 10.000 mensen tegelijk binnen zijn. Een combinatie van kunstinteresse en hype zullen we maar zeggen. Uiteraard behoren wij tot de groep met eerstgenoemde eigenschap.

Dat er veel te zien is in het 'Rijks' weet een kind. We hoeven maar te denken aan:

Rijksmuseum (foto 18/06/13)

Daar wil ik het dus even niet over hebben. Wel over een opvallend object waar we op de 3e verdieping (kunst 1900-2000) tegenaan liepen:

Rijksmuseum (foto 18/06/13)

Rijksmuseum (foto's 18/06/13)

Ik weet dat schaken van origine een oorlogsspel is (ook de goede vertrouwde Stauntonstukken staan, zoals bekend, voornamelijk voor oorlogssymbolen), net als voetbal trouwens (Michels) en misschien wel elke andere sport... Gens una sumus, maar ondertussen....  

Zowel aan als naast het bord blijft het flink behelpen. Men-selijke relaties: een probleem, waar, wanneer en op welk gebied dan ook. Homo homini lupus... 

Het hierboven afgebeelde spel komt nog net iets onsym-pathieker over dan de stukken waarmee de eenvoudige schaker ieder seizoen het strijdperk betreedt. We doen het ermee, want ... je moet toch wat tijdens die lange winter-avonden! Dan in vredes(!)naam toch maar Staunton!