Anekdotes uit de schaakwereld (29)

De Engelse schaakmeester Francis Joseph Lee (1857-1909) zat op een dag in een schaakcafé, toen een bekende binnenkwam en hem een schaakprobleem liet zien met de woorden: “Los deze driezet (een schaakprobleem, waarvan de oplossing uit drie zetten bestaat) van mij eens op en vertel me dan je mening.“ De bekende werd even later weggeroepen en Lee was alleen met zijn opgave.

Hij dacht na, probeerde van alles en nog wat, maar kon de oplossing niet vinden. Omdat het zijn eer als schaakmeester te na was niet een driezet te kunnen oplossen, verdiepte hij zich steeds meer in de toch wel ingewikkelde stelling en toen hij zo uren en uren had doorgebracht, dook de bekende weer op. Die wierp een blik op de stelling en zei toen: “Ach, sorry, op h3 moet nog een toren staan, die heb ik helemaal vergeten”.

Vanaf die dag lost Lee geen schaakproblemen meer op.

Efim Bogoljoebov (1889-1952) was een onverbeterlijke optimist, die altijd geloofde op winst te staan en bij het annoteren van zijn partijen er niet voor terugschrok dat ook voortdurend te benadrukken. Eenmaal maakte hij het wat al te bont, want toen lezers van een bekend schaaktijdschrift een Bogoljoebov-partij bestudeerden, zagen ze tot hun verbazing onderaan staan: B r a v o  B o g o l j o e b o v! E. B o g o l j o e b o v. (Dit laatste stond voor de naam van degene die de partij van commentaar had voorzien, maar die had de redacteur in dit geval beter weg kunnen laten).

De opmerking “Had ik maar” is ongetwijfeld de meest gebruikte bij een schaaktoernooi.. Na afloop van een ronde kan men overal horen: “Had ik maar die zet gedaan, dan had ik gewonnen, maar helaas heb ik om onduidelijke redenen een andere zet gedaan en daarom heb ik verloren”. Zo zag Salo Flohr (1908-1983) tijdens een toernooi - alle partijen van de ronde waren beëindigd - in een hoek een schaakmeester zitten die aan het analyseren was. Flohr nam tegenover hem plaats en zijn collega vroeg wat hij van de stelling vond. Flohr probeerde een zet. “Dan is het in 4 zetten mat”. “Goed , dan speel ik loper naar a8”. “Dan is het  in 5 zetten mat”. Wat Flohr ook deed, er viel niets meer te verzinnen. De partij was verloren. Met nog een laatste blik op de stelling, zei Flohr tenslotte: “Gefeliciteerd, de partij is voor u gewonnen!” “Helaas niet”, was het droevige antwoord, “ik heb verloren, maar als ik op de 18e zet Pg5 had gedaan, dan was deze stelling ontstaan!”

Bovenstaande Anekdotes verschenen ook in de regiokrant BuurContact van vrijdag 8 april 2016.

*****************************

Terzijde:

The Monkey's Paw

Without, the night was cold and wet, but in the small parlour of Laburnam Villa the blinds were drawn and the fire burned brightly. Father and son were at chess, the former, who possessed ideas about the game involving radical changes, putting his king into such sharp and unnecessary perils that it even provoked comment from the white-haired old lady knitting placidly by the fire.

"Hark at the wind," said Mr. White, who, having seen a fatal mistake after it was too late, was amiably desirous of preventing his son from seeing it. 

"I'm listening," said the latter, grimly surveying the board as he stretched out his hand. "Check."

"I should hardly think that he'd come to-night," said his father, with his hand poised over the board.

"Mate," replied the son.

"That's the worst of living so far out," bawled Mr. White, with sudden and unlooked-for violence; "of all the beastly, slushy, out-of-the-way places to live in, this is the worst. Pathway's a bog, and the road's a torrent. I don't know what people are thinking about. I suppose because only two houses on the road are let, they think it doesn't matter." 

"Never mind, dear," said his wife soothingly; "perhaps you'll win the next one."

Mr. White looked up sharply, just in time to intercept a knowing glance between mother and son. The words died away on his lips, and he hid a guilty grin in his thin grey beard.

**************************

W.W. Jacobs

Hierboven het begin van het beroemde griezelverhaal The Monkey's Paw van W.W. Jacobs (1863-1943). Voor wie het nog niet kent: het is in zijn geheel HIER online te lezen. Ook het eveneens via deze link te lezen verhaal The Well is de moeite waard, alleen speelt het schaakspel er geen rol in, wat natuurlijk te betreuren valt.