Anekdotes uit de schaakwereld (30)

De grote Duitse meester Teichmann, bij wiens massieve verschijning je niet meteen aan een schaakmeester zou denken, had naast het schaken nog verschillende andere interesses. Zo was hij  een enthousiast bezoeker van bokswedstrijden. Toevallig viel een internationaal boksevenement samen met een schaaktoernooi waaraan hij deelnam. Op de bewuste dag speelde hij tegen de Berlijnse schaakmeester Sämisch, die na een zet of 15 een goede stelling had bereikt. Terwijl Sämisch diep nadacht over zijn strijdplan, keek Teichmann plotseling op zijn horloge, stond op en schoof de stukken op het bord bij elkaar met de opmerking: “Genug des Stumpfsinns, Remis!” Het was namelijk de hoogste tijd: het boksen was al begonnen!

Tartakower speelde eens een toernooipartij tegen Nimzowitsj. Laatstgenoemde bestelde thee en terwijl hij die niet bepaald geruisloos zat om te roeren, dacht Tartakower dat dat als opzettelijk hinderen was bedoeld. Revanche! Hij bestelde geen thee, maar een leeg schoteltje en een lepel en begon daarmee te trommelen. De partij eindigde daarop gelukkig met een snelle en vrolijke remise!

Toen Wilhelm Steinitz al wereldkampioen was speelde hij nog vaak snelschaakpartijen om geld in een Londens café, meestal een Engels pond. Tot zijn beste ‘klanten’ behoorde een rijke Engelse zakenman, die niet goed kon schaken en daarom steeds verloor. Nadat dat zo wekenlang was doorgegaan, zei een vriend van Steinitz  hem dat hij niet steeds moest winnen: zijn tegenstander zou er wel eens genoeg van kunnen krijgen en zo zou hij zijn beste klant kwijt kunnen raken. Steinitz was het daarmee eens en besloot zijn volgende partij te verliezen. Hij liet zijn dame instaan en toen zijn tegenstander dat na 6 zetten eindelijk zag en de dame sloeg, gaf Steinitz meteen op en zette de stukken klaar voor de volgende partij. Maar daarvan wilde zijn partner niet weten. “Ik heb de wereldkampioen verslagen!!” riep hij, rende het café uit en werd daar niet meer teruggezien!

Bovenstaande 'Anekdotes uit de schaakwereld' verschenen eveneens in regiokrant BuurContact van vrijdag 13 mei 2016.

Terzijde: KAMP

Minister Kamp haalde vandaag weer eens de krant. Nu ging het erom dat hij, tegen de voorschriften in, geregeld zijn privé e-mail als zakenmail gebruikt(e). Dat e-mailaccount werd dan ook prompt gehackt. Niet zo handig allemaal, misschien ging de beveiligde e-mail hem wat boven de pet. Hij maakte overigens in een interview niet de indruk van gewoonte te zullen veranderen. Ook niet zo handig.

Hij lijkt ook niet erg sterk in het op waarde schatten van de vorderingen in de digitale wereld en schaart zich moeiteloos in de rijen van de toenmalige 'kenners' (en hun opvolgers in de daaropvolgende decennia), die in de jaren 70 al de paperless society voorspelden. Ik heb het al eens eerder over gehad, maar blijf me verbazen over het merkwaardige, zwaar overdreven toontje dat mensen aanslaan (en kennelijk moeten blijven aanslaan, willen ze hun status behouden) als ze het over de verworvenheden van de digitale wereld hebben.

De Volkskrant meldt vandaag dat Kamp (hij gaat ook over de ict) eind vorig jaar een bezoek bracht aan de vestiging van Google in Eindhoven en daar de volgende gedenkwaardige woorden sprak:

"Toen Google ontstond in de tweede helft van de jaren negentig, gingen we voor een boek naar de boekwinkel en stuurden we een kaart met een postzegel erop als iemand jarig was."

Hier is overduidelijk iemand aan het woord die dol is op alle mogelijke moderniteitjes en vooraan staat om de achter ons liggende decennia eens flink de oren te wassen. Wat waren we toen toch achterlijk en kijk eens wat we nu niet allemaal kunnen! Een tikje sneu. Bovendien is de werkelijkheid wat genuanceerder.

Het zal de heer Kamp ongetwijfeld verbazen, maar er gaan in 2016, in tegenstelling tot wat hij ons wil laten geloven, nog steeds héél veel mensen naar de boekwinkel. Ja, voor een boek! En, o wonder boven wonder, alle boeken daar zijn gedrukte boeken! En dat in deze moderne tijd! Je zou die boekhandelaren toch! Kan en mag dat wel? Mensen die nooit een boek lezen (ze zijn er; vaak hebben ze ook geen krant!) komen daar niet, maar dat was in de jaren 90 ook al zo.

Ook verder moet ik Kamp tegenspreken. Nog steeds sturen wij (en met ons vele anderen) jarige familieleden  en andere gelukkigen een kaart (met postzegel), al was het alleen maar omdat we het niet bij een telefoontje willen laten. Stuurt Kamp zijn familieleden een e-mail met zijn privé- of zakenmail? Of belt hij ze op? Dat kon in de jaren negentig ook al enige tijd. Of stuurt hij een sms'je? Dat zou ik geen verbetering willen noemen van het telefonisch iemand feliciteren.

Ander opzienbarend nieuws (alweer Kamp) zijn de al geruime tijd geleden gemaakte afspraken tussen Shell, ExxonMobil en het ministerie van Kamp over de gaswinning in Groningen, die er op neer komen dat het Groninger gasveld in hoog tempo 'leeggetrokken' zal worden. De heer Kamp zegt niet van deze afspraken te weten. Is dat waarschijnlijk? Nee, niet echt. Het lijkt me (bijna) net zo onwaarschijnlijk als de mededeling (uiteraard na rijp beraad gedaan) van de top van Volkswagen dat men niets af zou weten van de sjoemelsoftware die in grote aantallen in VW's is ingebouwd. Regelrechte lariekoek, waarbij het er vooral om lijkt te gaan bonussen ten bedrage van ruim € 60.000.000 niet mis te lopen. Een mooie beloning voor oplichterij!

P.S.
Kijk voor het thema 'boek' ook bij meerdere posts over boeken (bij onderwerpen rechts in de marge van mijn weblog).