Anekdotes uit de schaakwereld (35)

De Berlijnse schaakmeester Bernhard Kagan (1866-1932) was ook uitgever van schaakboeken en van 1921 tot 1932 redacteur van het tijdschrift Kagans Neueste Schachnachrichten. Hij kreeg eens bezoek van een jonge meester die hem een manuscript liet zien voor een schaakboek. Kagan bladerde het door, keek de bezoeker aan en vroeg: “Hoeveel wilt u er voor hebben?” Het was inflatietijd en men rekende in miljoenen. “Ik had aan 5 miljoen gedacht,” was het antwoord. “Weet u wat,” reageerde Kagan, “ik betaal u 20 miljoen en we laten het boek ongedrukt!” 

De Deense grootmeester Bent Larsen begreep het even niet tijdens het Hoogovenschaakoernooi in Beverwijk in 1961. Tijdens de gezamenlijke maaltijd na de 5e ronde zei hij: “Er moet toch ergens iets niet kloppen, want alle grootmeesters verzekeren me dat de stellingen in mijn eerste 5 partijen hoogstens 1½ punt hadden moeten opleveren, maar ik heb 4½ punt. Kan iemand me dat uitleggen?”

Tijdens een treinreis naar Wenen in 1940 analyseerde ex-wereldkampioen Max Euwe een partij met een zakschaakspel. Een medereiziger zag dat en daagde hem uit voor een partijtje. Euwe accepteerde en al niet veel later bevond de uitdager zich in een hachelijke situatie. Tegen de regels in voerde hij de lange rokade uit, waar Euwe niets van zei omdat zijn aanval toch wel doorliep en tot winst voerde. De verliezer wilde graag revanche, maar verloor ook de tweede, derde en vierde partij. Euwes tegenstander kon het niet begrijpen en zei tegen de oud-wereldkampioen: “Gek dat ik vandaag alles verlies (waarbij hij waarschijnlijk dacht: en dat tegen iemand die de regels niet kent!), want weet u, in mijn club ben ik de sterkste speler. Men noemt mij daar de ‘Kleine Euwe’.” 

Bovenstaande schaakanekdotes verschenen ook in het novembernummer van de regiokrant BuurContact: nieuwsblad voor de gemeenten Loppersum en Ten Boer e.o.

Terzijde:

Laatste alinea van de 'Voetnoot' Echec van Arnon Grunberg in de Volkskrant van vrijdag 11 november:

Racisme, antisemitisme en seksisme zijn geen antwoord op maatschappelijke en economische problemen. Miljoenen kiezers in Europa en Amerika geloven dat dat wel zo is. Dat is het echec van de democratie.