Ronde 4 bij SV Lewenborg

 

Eergisteren 10 oktober voltrok zich de 4e ronde in de clubcompetitie van SV Lewenborg. Zelf was ik geveld door griepverschijnselen nadat ik vorige week, met echtgenote, de weliswaar aanbevolen maar toch niet geheel risicoloze griepprik was gaan halen. Het duurt natuurlijk enige tijd voor de bescherming van de prik zijn werk gaat doen en in die tussentijd kun je 'het' natuurlijk net te pakken krijgen. Of de bescherming werkt al wel en de ziekteverschijnselen zijn minder erg. Ik vond ze erg genoeg trouwens. De slotsom moet zijn: je weet het niet...

Geen deelname dus helaas van mijn kant, dan ook geen foto's en geen partijverslag(en). Jammer, volgende week beter.

Wel zijn er natuurlijk de resultaten van hen die wel achter het bord plaatsnamen:

                        Partijen in Ronde 4 - 10-10-2023

  1 Jan Wiebe van Veen   - Klaas Dijkhuizen     0-1     

  2 Ton van Ingen        - Douwe Pol            1-0     

  3 Fred Luining         - Bruno Jelic          0-1     

  4 Hiddo Zuiderweg      - Boudewijn Hoogeboom  ½-½     

  5 Tony Westermann      - Willem Bosman        1-0     

  6 Arthur Uyleman       - John Souhoka         0-1     

  7 Jacob Bosgra         - Daniël Werkman       1-0     

  8 Albert Werkman       - Ferdinand Visser     1-0     

 

Rangschikking na Ronde 4 - 10-10-2023

Pos Naam                  Score Prt   W   R   V   Ptn  BRtg GemRT   TPR  W-We 

  1 Klaas Dijkhuizen        160   4   2   2   0   3,0  1849  1787  1986  0,68 

  2 Albert Prins            145   3   2   1   0   2,5  1605  1583  1853  0,93 

  3 Hiddo Zuiderweg         140   4   1   3   0   2,5  1814  1669  1789 -0,13 

  4 Ton van Ingen           130   4   2   1   1   2,5  1750  1603  1705 -0,22 

  5 Roy Bons                129   2   1   1   0   1,5  1822  1910  2113  0,73 

  6 Bruno Jelic             125   4   2   1   1   2,5  2005  1632  1826 -0,90 

  7 Tony Westermann         113   4   2   1   1   2,5  1633  1411  1538 -0,48 

  8 Douwe Pol               107   3   1   1   1   1,5  1674  1699  1702  0,10 

  9 Boudewijn Hoogeboom     103   4   1   2   1   2,0  1616  1567  1626  0,05 

 10 Jan Wiebe van Veen      102   4   1   2   1   2,0  1714  1631  1659 -0,27 

 11 Fred Luining             94   3   1   1   1   1,5  1472  1499  1525  0,20 

 12 René Frieswijk           86   1   1   0   0   1,0  1400  1250  1640  0,30 

 13 Sjak Rijploeg            86   2   1   0   1   1,0  1390  1522  1477  0,22 

 14 Willem Bosman            78   4   2   0   2   2,0  1269  1292  1302  0,16 

 15 John Souhoka             77   4   2   0   2   2,0  1229  1319  1318  0,44 

 16 Ryan Bons                75   2   1   0   1   1,0  1420  1655  1645  0,56 

 17 Jacob Bosgra             67   2   1   0   1   1,0  1292  1035  1096 -0,49 

 18 Arthur Uyleman           61   4   1   0   3   1,0  1384  1527  1264 -0,60 

 19 Albert Werkman           57   2   1   0   1   1,0   869  1240  1191  0,80 

 20 Daniël Werkman           53   1   0   0   1   0,0   800  1292   767 -0,04 

 21 Rudy Frieswijk           48   1   0   0   1   0,0  1560  1420  1010 -0,69 

 22 Menno Klijnstra          47   1   0   0   1   0,0  1000  1616   987 -0,02 

 23 Jouke Luxema             34   2   0   0   2   0,0   860  1371   823 -0,09 

 24 Ferdinand Visser         28   3   0   0   3   0,0  1250  1328   914 -1,26 

TERZIJDE:

Eind september schreef Hans Ree een artikel in De Groene Amsterdammer over de een week daarvoor overleden schaakmeester en -schrijver Jeremy Silman (69). De titel van het artikel was Van heroïnejunk naar topschrijver.

Silman schreef een veertigtal schaakboeken, waarvan How to Reassess Your Chess het bekendste was. De oplagen van zijn boeken liepen in de honderdduizenden.

De laatste jaren was hij ziek, maar had kennelijk de behoefte om nog een standaardwerk te maken, waarin hij alles kwijt zou kunnen dat hij nog over het schaken wilde zeggen.

Dat boek is in 2022 uitgekomen: Silman's Chess Odyssey: Cracked Grandmaster Tales, Legendary Players, and Instruction and Musings. 

Ik had nog een paar boekenbonnen liggen, dus ik heb het besteld en gisteren ontvangen. Het is een zeer fraai boek, in alle opzichten. Het telt 549(!) bladzijden, geeft veel fotomateriaal en honderden partijen.

Indeling: 1) Cracked Grandmaster Tales 2) Legendary Players 3) Portraits and Stories 4) Musings, Theory, Instruction, and FAQ's. 

Uitgebreide bijdragen over een aantal beroemde schakers uit het verleden (geen Karpov en Kasparov trouwens en wat Nederland betreft, moeten we het doen met Euwe en Donner, maar daar moet mee te leven zijn) met een groot aantal partijen + commentaar, maar ook aandacht voor anekdotes, verhalen en onthullingen en adviezen over bijvoorbeeld het gedrag achter het bord. Dergelijke thema's vind ik overigens vaak net zo interessant als die over het schaken zelf.

Een opmerkelijk onderwerp in deel 3 (Portraits and Stories) zien we in 3.1: Chess, Criminals and the Games They Play.

Wat het aspect gedrag achter het bord betreft, een inkijkje:

I faced an old man who made disgusting gagging sounds from the first move to the last, another old man kept saying, "Go get the body! Go get the body!" over and over, and one guy that appeared to have a bird's nest on his head kept picking at it, popping whatever he had gotten from the nest into his mouth".

[Nu ben ik zelf ook een oude man, maar ik hoop dat het bij mij nog enigszins meevalt, afgezien dan van mijn af en toe piepende schoenzolen.]

Kortom: een aanwinst op de (schaak)boekenplank!!

Toernooipraktijk / Eindspelstudies (5)

In dit aardige boek brengen de auteurs Fritz Baumbach (hij werd wereldkampioen correspondentieschaak in 1988) en Wolfgang Thormann 240 opgaven uit de wedstrijdpraktijk bijeen, verdeeld over 30 thema's.
Elk onderwerpsgebied bevat 8 opgaven, waarbij het de bedoeling is dat men (schaakklok bij de hand!) ze alle 8 oplost in 30 minuten tijd. Elk thema wordt apart ingeleid en de oplossingen staan direct achter de opgaven, op de volgende pagina. Dit laatste natuurlijk om het stiekem door de oogharen naar de oplossingen te kijken te verhinderen.

Baumbach, Fritz / Wolfgang Thormann:
Die Schachuhr läuft - Ihr Zug, bitte!: [240 x kombinieren] - Berlin: Sportverlag, 1993. - 126 p. - ISBN 3-328-00598-6.

Sectie 12 draagt de titel Kids und ihre erledigten Hausaufgaben. Een van de opgaven daar (nr. 94) ziet er als volgt uit:

Hoffmann

Schmaltz

Een partij uit het Duitse jeugdkampioenschap 1992 in Augsburg. Wit begint en wint.

Oplossing: 1. Td8+! maakt gebruik van de dekking die Ta8 aan de zwarte dame moet geven 1. ... Kh7 2. De5! en zwart gaf op, omdat hij na 2. ...f6 door 3. Pxf6+ gxf6 4. Td7+ en na 2. ...Kh6 door 3. Dxg7+ Kxh5 4. Dh8+ Kg4 5. Td4+ snel mat gaat.

Zelf keek ik wel heel snel naar de zet Td8, maar op het vervolg De5 kwam ik helaas niet. Kan gebeuren...

Terzijde 1:

Een interessant artikel in de Volkskrant van ma 8 juni 2020 over schaakklokken. Hier is het te vinden:

De hele schaakwereld gebruikt klokken uit Enschede

Terzijde 2:

Een ingezonden lezersbriefje in de Volkskrant van vrij 5 juni 2020:

Links

Het viel mij op hoe gemakkelijk Geert Wilders en Thierry Baudet de demonstratie op de Dam kwalificeerden als 'links'. Zouden er dan echt geen 'rechtse' mensen zijn die tegen racisme zijn?

Peter Corbeel, Roermond

Ik denk dat Peter de vraag zelf al bevestigend heeft beantwoord en ik ben geneigd dat, met het voordeel van de twijfel voor een enkeling, ook te doen.

Terzijde 3:

Youp van 't Hek in de NRC  za/zo 6-7 juni 2020 over Femke Halsema:

/////////////////////////////////////////////////

Dat je in je broek schijt voor de Telegraaf. Want daar heb ik toch echt het meest om gelachen. Dat ze daar bang voor is. Voor de mening van die chocoladeletterkrant. Wat zou Eberhard hiervan gevonden hebben? En Schelto?

//////////////////////////////////////////////////

En over de vraag of hij zelf dan maar burgemeester van Amsterdam moet worden:

Maar ook al denk ik dat het baantje simpel is: ik ga het niet doen. Geen tijd. Geen zin. Geen enkele ambitie.

Wie het wel moet doen? Femke? Moet zij gewoon blijven en zich niet laten opjutten door enge rechtse Forum-types en andere schreeuwende PVV'ers? Samen met de minister, die op de dag dat de horeca weer open mocht ging kijken of de herten in de Waterleidingduinen zich aan de anderhalvemetermaatregel hielden. Lief hè?

Moet steeds denken aan wat Femke in een boek over zichzelf zei: "Ik word geen burgemeester!" Maandag dacht ik maar één ding: ze heeft wel woord gehouden.

Toernooipraktijk / Eindspelstudies (3) - Capablanca

Capablanca in 1930

Bij zijn laatste simultaan, op 6 november 1941 in New York (hij overleed op 8 maart 1942), speelde Capablanca tegen 22 tegenstanders. Hij won 19 keer, speelde 1 partij remise en verloor 2 partijen.

In een van de partijen stond na 27 zetten de volgende stelling op het bord:

H.Forsberg

Capablanca

Wit besliste de partij met 28. Pf6! Wit wint: paard en dame staan in en op 28. ... Pxf6 volgt mat in twee.

Er volgde nog: 28. ... Te1+ 29. Kf2 Te2+ 30. Dxe2 Dxe2+ 31. Kxe2 Pxf6 32. Tc6 Pd5 33. Td6 en zwart gaf op.

Een en ander is te vinden in The Unknown Capablanca door Hooper en Brandreth. De auteurs geven in dit boek 203 minder bekende partijen van Capablanca, bijvoorbeeld uit tweekampen en exhibitie- en simultaanvoorstellingen. Ook zijn partijen opgenomen uit zijn vermaarde 'trip' in 1913-1914 door Europa, waarin hij 25 keer uitkwam tegen tegenstanders die tot de beste spelers van Europa behoorden: Ajechin, Bernstein, Bogoljubow, Reti, Tartakower en anderen. Hij behaalde daarin een superscore van 87,5% (+19=4-1).

Hooper, David and Dale Brandreth: The Unknown Capablanca. - 2nd rev. ed. - New York: Dover Publications, 1993. - 205 p. - ISBN 0-486-27614-7. 

Terzijde 1:

Youp van 't Hek in zijn column Quarantainemat in de NRC van 2-3 mei 2020, naar aanleiding van oprispingen van FvD-jongeren:

En het Brabantse CDA gaat met deze types in zee. Waarom? Deze christelijke partij had ooit zulke goede ervaringen met de PVV, dat ze het met het boreale Forum nog een keer gaan proberen. Graag zelfs. Nu gaat het nog beter lukken. Hoewel? Zelfs de nertsen begonnnen te kuchen toen ze het verontrustende nieuws hoorden.

En over het onvergetelijke duo Eurlings-Verhagen op het beruchte en tegelijk kolderieke CDA-congres in 2010:

Zwaar transpirerend krijste hij Maxime zijn politieke graf in. Verhagen nam de complimenten glunderend in ontvangst. Op dagen dat het me moreel een beetje tegenzit denk ik altijd even aan dit illustere duo in de Amsterdamse Rijnhal. Daarna kan ik weer jaren verder.

Terzijde 2:

Bert Wagendorp in zijn column Gedoemde redding in de Volkskrant van 4 mei 2020, m.b.t. de steun aan de KLM in vergelijking met die aan andere sectoren:

Maar hang er twee vleugels aan en alles verandert. De KLM is heilig: 'onze blauwe trots', zei staatsecretaris Cora van Nieuwenhuizen ruim een week geleden tijdens een speciale persconferentie ter gelegenheid van het steunplan. Achtereenvolgens had Van Nieuwenhuizen - KLM's bestbetaalde grondstewardess - het over het 'vitale belang' van het bedrijf, het 'eminente belang', over de 'essentiële schakel' en de 'onmisbare schakel'. Laat de KLM omvallen en alle internationale bedrijven rond Amsterdam pakken hun biezen en de hele Nederlande economie dondert in elkaar - dat worden wij althans geacht te geloven.

En de laatste zin:

De Nederlandse staat steunt een gedoemde industrie.

Toernooipraktijk / eindspelstudies (2) - Herman Mattison

Een mooie eindspelstudie van de Let Herman Mattison (Hermanis Matisons, 1894-1932) van wie ik eerder een studie op mijn weblog heb geplaatst: hier te vinden.

Mattison heeft behalve op het gebied van de eindspelstudie ook naam gemaakt als partijspeler. Gedurende vele jaren was hij de sterkste speler van Letland en in de schaakolympiade in Praag (1931) won hij bijvoorbeeld van Aljechin, Vidmar en Rubinstein.

Hij heeft circa 60 studies gecomponeerd, die te vinden zijn in een boekje van T.G. Whitworth:

Whitworth, T.G.: Mattison's Chess Endgame Studies. - With an introd. by A. Hildebrand. - St. Leonards on Sea: British Chess Magazine,1987. - 79 p. - BCM Quarterly no. 23.

Het boek bevat behalve de 60 studies, met indexen en een literatuuropgave, ook 6 partijen van Mattison, waaronder bovengenoemd drietal.

Wit wint

In bovengenoemd boek is dit studie 14. De oplossing:

1. c6 (i) dxc6 (ii) 2. a6 Lf3 (iii) 3. Pg5 Ld5 (iv) 4. Pe6 c5 (v) 

5. Pc7+ Kd7 6. Pxd5 Kc8 (vi) 7. Pb6+ Kb8 (vii) 8. Pd7+ Ka7

9. Pxc5 en wint.

(i) om de diagonaal h1-a8 te blokkeren

1. a6? Lf3 en het is remise

1. Pe5? Le2 en remise

1. Pd6+? Kd8 en remise

(ii) 1. ... d6 2. Pxd6+ Kd8 3. a6 Lf3 4. Pb7+ Kc7 5. a7 en wint

1. ... Le2 2. c7 La6 3. Pd6+ en wint

(iii) 2. ... c5 3. Pe5(g5) wint

(iv) 3. ... Kd8 4. a7 wint

(v) 4. ... Kd7 5. Pc5+ Kc7 6. a7 en wint

(vi)  na 6. ... Kc6 hoeft wit alleen maar met zijn koning naar de andere kant van het bord te lopen om daar zwarts pion te slaan; daarna laat hij zijn eigen pion promoveren.

(vii) 7. ... Kc7 8. a7 en wint.

Terzijde 1:

Uit de column Op het kruispunt van Bert Wagendorp in de Volkskrant van 23 maart:

Corona verandert onze kijk op de wereld en onszelf. "We staan op een kruispunt", zei de Britse econoom Ian Goldin tegen Peter Giesen. We kunnen linksaf of rechtsaf, we kunnen streven naar een zo snel mogelijk herstel van de status quo. Of we kunnen de pandemie gebruiken voor een radicale herziening van onze manier van leven.

We kunnen dat laatste ook niet doen- en het zou me niet verbazen als het daarop gaat neerkomen, zoals er ook na de bankencrisis niets wezenlijks veranderde.

===========================

➤Zelf geef ik geen cent voor komende veranderingen. De overgrote meerderheid van de mensen wil zo snel mogelijk de status quo terugzien, waarna men weer gezellig naar het biefstukkenrestaurant kan en de eerstvolgende vliegvakantie kan boeken. Een inkoppertje!

Terzijde 2:

Het begin van de column Momentum voor grote verandering van Robert van de Griend in de Volkskrant van zaterdag 21 januari 2020:

"Epidemieën", schreef journalist en historicus Anne Applebaum in The Atlantic, "onthullen de onderliggende waarheden van de maatschappijen die ze treffen".

Ook in Nederland worden we door het coronavirus geconfronteerd met pijnlijke feiten die velen van ons tot nu toe liever diep wegstopten. Dat we te veel vliegen bijvoorbeeld en anders met dieren moeten omgaan.

Toernooipraktijk / eindspelstudies (1) - Oldenburg 1949

Nu er voorlopig van schaken in clubverband, zowel wat uiteraard de interne als externe variant betreft, geen sprake zal zijn, moeten we ons iets anders laten invallen.

Ik heb besloten, omdat ik het wel aardig vind toch af en toe iets op mijn weblog te blijven plaatsen, met enige regelmaat een interessante en/of verrassende stelling uit de praktijk te laten zien, gecombineerd met enige achtergrondinformatie en wat details betreffende het boek waaruit ik een en ander heb geput. Ook een aardige eindspelstudie als onderbreking  tussendoor, met bijzonderheden omtrent het boek van herkomst, zal ik daarbij niet uit de weg gaan.

Voor nummer 1 gaan we zo'n 70 jaar terug, namelijk naar het toernooi in Oldenburg (D) in 1949. Er waren 18 deelnemers, namelijk (in volgorde van de eindstand): Bogoljubow, Zemgalis, Heinicke, Rossolimo, Sarapu, Unzicker, Kieninger, Rellstab, O'Kelly de Galway, Wade, Tautvaisas, Enevoldsen, Rautenberg, Heemsoth, Kuppe, Walther, Saemisch en Wood.

In de 4e ronde speelde Ortvin Sarapu, toen kampioen van Estland, later geëmigreerd naar Nieuw-Zeeland, waar hij tussen 1952 en 1990 20 keer kampioen of gedeeld kampioen werd, met wit tegen Albéric O'Kelly de Galway, 12 keer kampioen van België en grootmeester vanaf 1956.

O'Kelly in 1961

Sarapu in 1993

In een Spaanse partij stond na de 37e zet van zwart de volgende stelling op het bord:

O'Kelly de Galway

Sarapu

Een bedrieglijke stelling, waarvan je zou zeggen dat zwart gewonnen staat, maar schijn bedriegt, omdat we hier te maken hebben met een bijzonder geval van oppositie.

Zeer waarschijnlijk heeft zwart hier inderdaad gedacht dat hij de winst voor het grijpen had en dat zou ook het geval geweest zijn als wit 1. Kb6 had gespeeld. Zwart wint dan via 1. ... Ke3.

Volgens Helmut Pfleger in zijn boek Taktik und Witz im Schach (1999) kleurde het gezicht van O'Kelly op slag rood na de volgende zet van Sarapu.

1. Kd6!
Nu zijn er twee mogelijkheden:
1) 1. ... Ke3 2. Ke5 f3 3. gxf3 Kxf3 4. Kf5 en pion h5 gaat verloren, wit wint
2)  1. ... Kc4 2. 2. Ke5 Kxb4 3. Kxf4 Kb3 4. g4 en wit wint.

Volgens Pfleger gaf O'Kelly na 1. Kd6 meteen op, maar volgens chessgames.com is de partij toch nog even doorgegaan en wel zo: 1. ... Ke4 2. Ke6 Kd3 3.Kf5 Kc2 4. Kxf4 Kxb2 5. g4 Kc2 6. gxh5 en zwart gaf op.



Pfleger, Helmut: Taktik und Witz im Schach: 150 Texte mit Lösungen aus 'Die Zeit'. - Bearb. durch Rudolf Teschner. - 3. Aufl. - Zürich: Olms, 1999. - 182 p. - ISBN 3-283-00252-5. - PraxisSchach: Band 8.



Terzijde 1:

Hamster niet, in hemelsnaam, vroeg de premier vrijdagmiddag. Het past in de superieure Nederlandse cultuur om dat soort oproepen van de autoriteiten te beantwoorden met een middelvinger en met een extra autoritje naar de Albert Heijn. Want in dit land van 17 miljoen virologen, 17 miljoen epidemiologen en en 17 miljoen logistiek experts weet iedereen alles altijd beter dan de mensen die ervoor hebben doorgeleerd.
Hamsteren kan ook eenvoudig in een rijk land, waar veel te veel mensen veel te veel geld hebben, dat ze niet missen wanneer ze het voor langere tijd vast hebben gezet in gedroogde peulvruchten en potten pastasaus.

Uit: Supermarktrun, column van Sheila Sitalsing in de Volkskrant van zaterdag/zondag 14 en 15 maart 2020. 

Terzijde 2:

Veeteelt is een belangrijke bron van milieuvervuiling en grenzeloos veel dierenleed.

Medische onderzoekers toonden aan dat de consumptie van dierlijke producten de kans op kanker, hart- en vaatziekten aanzienlijk verhoogt.

Epidemieën, zoals die veroorzaakt door het coronavirus, ontstaan steeds in de veehandel of vleesindustrie.

Kortom, reden te over veeteelt en consumptie van dierlijke producten te verminderen, of liever helemaal te stoppen.

Vier zinnen uit de Brief van de dag  van Anton Mullink uit Haarlem in de Volkskrant van zaterdag 14 maart 2020.

*******************************************************

ATTENTIE: zie voor oorzaken en achtergronden van het coronavirus (m.i. een publiek geheim, c.q. een vrijwel doodgezwegen kerngegeven om maar vooral de in alle opzichten onaangename vleesindustrie en de abominabele vleesconsumptie in stand te houden) mijn post van 26 februari over CORONA-varia.

Chess Festival Groningen

Vanmiddag (zaterdag 28 december) heb ik traditiegetrouw  een bezoekje aan het bekende schaakfestival in Groningen gebracht. Met het woord 'traditie' heb ik al geruime tijd moeite, hoe zou dat toch komen? Ik vermoed dat het ligt aan het feit dat veel tradities bestaan uit gewoonten waar ik liever vandaag dan morgen een eind aan zie komen. En met mij vele anderen. Dat zou Nederland tot voordeel zijn en dat maakt weer dat ik toch geneigd ben het woord af en toe op te voeren. 

De zaal biedt de vertrouwde aanblik van schakers die elkaar het leven zo zuur mogelijk proberen te maken. Altijd een leuk gezicht! Beter met schaakstukken dan met wapentuig of nitraat- en mortierbommen, zullen we maar denken. Na even te hebben rondgewandeld en hier en daar een voorzichtige groet met een al of niet aan het bord gekluisterde bekende te hebben uitgewisseld, maak ik enkele foto's en ga vervolgens aan een onbezet tafeltje zitten voor een goed overzicht van het strijdgewoel.

Al snel zie ik een heer naderen die ik niet ken en die mij vriendelijk verzoekt of ik even mee wil komen. Allerlei enge gedachten gaan door mijn hoofd, maar het blijkt mee te vallen. Hij wijst mij ernstig op een klein bordje naast de deur die toegang tot de zaal geeft en waarop te lezen staat dat er binnen geen gebruik van mobiele telefoons mag worden gemaakt. Ik heb het bordje niet gezien en vertel hem dat. Ik begrijp het wel, het is ook niet zo moeilijk: men wil niet dat er teveel afleiding voor de spelers is, maar bovenal zal men het eventuele ermee doorgeven van schaakinformatie aan deelnemers willen voorkomen. 
Een en ander neemt niet weg dat iedere schaker zelf naar het toilet kan gaan en daar onbespied en naar hartelust zijn mobieltje kan raadplegen. Dat is, zoals ieder weet, talloze keren gebeurd en het gebeurt uiteraard nog steeds. Analyseren op het toilet is al vele, vele decennia in zwang, ook al heel lang voordat er mobiele telefoons waren. (Kijk hier op mijn weblog voor een bewijs van bijna 100 jaar geleden).



Tijdens de interne competitie van iedere schaakclub is het elke week mogelijk en zal er geen haan naar kraaien. Het leek me echter beter en handiger mijn gesprekspartner daar op dat moment niet op te wijzen, om onze innerlijke rust niet nog meer te verstoren. De foto's heb ik intussen wel, zoals in deze post te zien is.

Daarna nog even naar het schaakwinkeltje, zoals dat ieder jaar mijn gewoonte is. Het heeft er alle schijn van dat het de laatste keer is geweest, want het schaakwinkeltje heeft.... (vrijwel) geen boeken meer! Het snuffelen tussen de boeken (sneupen) is afgelopen! Dat was nu juist, wat mij betreft, de charme van de gang naar Paddepoel, behalve de speelzaal dan. 

Ik wissel enkele woorden met de beheerder van de winkel die nu eigenlijk alleen nog schaakspellen verkoopt en hij vertelt me dat hij de verkoop van boeken minder ziet zitten tijdens dit soort dagen.

Ik kijk daar van op. Schaakboeken kopen kan altijd, zeker als het je hobby is, maar hoeveel schaakspellen heeft een schaker nodig? Dat gaat niet verder dan twee in de meeste gevallen, ik zou bijna zeggen: één voor op tafel en één voor op de leuning van de bank. En nog een virtueel bordje op de mobiel. Ik wijs hem, net als vorig jaar, weer op de mogelijkheid van de verkoop van tweedehands boeken (juist omdat hij zelf begint over het aanbieden van de nieuwste schaakliteratuur, maar die is nou net peperduur). Maar goed, dat moet hij natuurlijk zelf weten. Die nieuwste schaakboeken had hij daar dus trouwens ook niet. Hij wijst mij nog even op een rijtje stokoude theorieboekjes van Euwe die op de plank staan en noemt ze 'interessant'. Ik denk dat hij het mis heeft: op theorieboekjes van 60-65 jaar oud zit echt helemaal niemand te wachten.

Het verdwijnen van de boekenstalletjes is dus een kleine teleurstelling. Maar niet getreurd: rustig over de ringweg naar de AH in Lewenborg gereden, waar ik zoals gebruikelijk medeclublid Roy tegenkom. We wensen elkaar het allerbeste, ik pluk wat noodzakelijke victualiën uit de schappen, waaronder een mooie zak oliebollen en, ruim twee uur na mijn vertrek van huis, rijd ik alweer het pittoreske Ten Boer binnen, waar menigeen met 'traditioneel' vuurwerk druk bezig is de harten te verwarmen en de gemoederen te verhitten. Voor honderden euro's (per persoon wel te verstaan) uit het 'goedkope' Duitsland gehaald, zoals ik zag voor TV-Noord: propvolle winkelwagens en dito kofferbakken: dat wordt puur genieten! Een schitterende, supertoffe en een zeker nog lange tijd te handhaven traditie!

Terzijde:

[.............] 'De aanbidding van het volk'. Een verzinsel uit de fabeltjeskrant dat politici ertoe beweegt om getikte klimaatontkenners tegen de borst te drukken. En om in troebel water te vissen met filosofietjes om de al evenzeer fictieve 'joods-christelijke waarden' en de vermeende onverenigbaarheid daarvan met de influx van bruine mensen uit verre landen. En om 'Natúúrlijk liegt het Centraal Planbureau' of 'Is het meetmodel van het RIVM wel juist?' te smiespelen wanneer de uitkomsten van een onderzoek het imaginaire volk niet bevallen. [..............].

Uit: Niet meenemen. Column van Sheila Sitalsing in de Volkskrant van zaterdag 28 december 2019.

Groninger Forum.
Op vrijdag 13 december waren we in het Groninger Forum. 

Bij een eerder bezoek was me bij het struinen langs de boeken (SISO-indeling!) al opgevallen dat er bij 621 een mooie dubbele kast met schaakboeken stond. Ik had alleen toen mijn telefoontje niet bij me, om een aardige foto te maken, dus dat kon dan mooi nu. Alleen... waar waren de schaakboeken? Als sneeuw voor de zon. Wat er nog wat op leek was een kast met een exemplaar van New in Chess met Magnus op de voorkant, maar verder gevuld met andersoortig materiaal en daar komen we natuurlijk niet voor. Het gekke was dat me later bleek dat al die schaakliteratuur wel in het Forum moet staan (gezien bij  het zoeken op afzonderlijke titels: maar waar dan wel?); kennelijk is er een ijverige bibliotheekmedewerker aan het werk geweest en heeft een en ander herplaatst naar een locatie die mij bij mijn vluchtige bezoek is ontgaan. Ik blijf het gewoon proberen.

SC Lewenborg: 2e ronde clubcompetitie

Mail van wedstrijdleider Douwe:

Hierbij de uitslagen en stand na de 2e ronde. Volgende week is de ledenvergadering. Na de vergadering zal er vermoedelijk nog ruimte zijn voor snelschaak.

SC Lewenborg 2018-2019 -  - Interne Competitie 2019-2020

Partijen in Ronde 2 - 17-09-2019.

  1 Jan Wiebe van Veen   - Edim Salihbegovic    0-1   

  2 Klaas Dijkhuizen     - Jan Drolenga         1-0   

  3 Fred Luining         - Roy Bons             ½-½   

  4 Jan Schut            - Albert Prins         ½-½   

  5 Tony Westermann      - Rudy Frieswijk       1-0   

  6 John Souhoka         - Jouke Luxema         1-0   

  7 Herman Wiegeraad     - Willem Bosman        0-1   

  8 Boudewijn Hoogeboom  - Douwe Pol            0-1   

  9 Henk Triemstra       - Arthur Uyleman       ½-½   

 10 Henk Dutmer          - Paring bye                 

Rangschikking na Ronde 2 - 17-09-2019.
Pos Naam                  Score Prt   W   R   V   Ptn  BRtg GemRT   TPR  W-We
  1 Edim Salihbegovic       112   2   2   0   0   2,0  2090  1633  2433  0,13
  2 Klaas Dijkhuizen        105   2   1   1   0   1,5  1902  1703  1893  0,00
  3 Tony Westermann          94   2   1   1   0   1,5  1642  1624  1815  0,45
  4 Fred Luining             82   2   1   1   0   1,5  1452  1590  1780  0,80
  5 Roy Bons                 82   2   0   2   0   1,0  1785  1677  1677 -0,22
  6 John Souhoka             81   2   1   1   0   1,5  1393  1130  1321 -0,01
  7 Albert Prins             76   2   0   2   0   1,0  1632  1562  1562 -0,19
  8 Jan Wiebe van Veen       75   2   1   0   1   1,0  1721  1889  1889  0,36
  9 Jan Schut                72   1   0   1   0   0,5  1481  1632  1632  0,20
 10 Jan Drolenga             69   2   1   0   1   1,0  1620  1757  1757  0,32
 11 Willem Bosman            69   2   1   1   0   1,5  1226  1250  1441  0,57
 12 Hiddo Zuiderweg          61   0   0   0   0   0,0  1853              0,00
 13 Sjak Rijploeg            57   1   0   1   0   0,5  1359  1393  1393  0,05
 14 Johan Jans               56   0   0   0   0   0,0  1578              0,00
 15 Durk Elzinga             53   1   0   1   0   0,5  1288  1226  1226 -0,09
 16 Jouke Luxema             52   2   1   0   1   1,0   901  1177  1177  0,54
 17 Henk Dutmer              50   1   0   1   0   0,5  1107  1212  1212  0,14
 18 Douwe Pol                49   2   1   0   1   1,0  1611  1582  1582 -0,08
 19 Rudy Frieswijk           48   1   0   0   1   0,0  1616  1642   842 -0,46
 20 Jacob Bosgra             41   0   0   0   0   0,0  1237              0,00
 21 Piet Beetsma             40   1   0   0   1   0,0  1688  1721   921 -0,45
 22 Herman Wiegeraad         39   2   0   1   1   0,5  1212  1167   976 -0,62
 23 Metta Brandsma           35   0   0   0   0   0,0   862              0,00
 24 Arthur Uyleman           32   2   0   1   1   0,5  1394  1207  1016 -0,86
 25 Henk Triemstra           31   2   0   1   1   0,5   961  1148   957 -0,15
 26 Boudewijn Hoogeboom      23   2   0   0   2   0,0  1544  1851  1051 -0,44

In mijn partij (met zwart) tegen Jan Schut ging het aanvankelijk niet slecht en in het middenspel stond ik goed. Ik ging toen  helaas wat slapjes door met ondermeer de afruil van een mooi centraal paard, waarna Jan langzaam maar zeker de wat betere stelling kreeg. Na nog een flinke slagwisseling op de zetten 22-27 stelde Jan remise voor, op het moment dat hij winst in het vooruitzicht had; hij zag dat alleen nog niet, of werd door onzekerheid gekweld. Hoe het ook zij, ik aarzelde uiteraard niet en schudde hem krachtig de hand 😊. 

Jan

Albert

De stelling na 28. De4-h7. Ik was van plan 28. ... Kf8-e8 te spelen, maar dat hoefde niet meer omdat wit remise aanbood. Bij goede voortzetting lijkt wit te winnen.

Terzijde:

George Orwell, schrijver van Animal Farm en 1984, werkte ooit korte tijd in een boekhandel. Hij beschreef zijn ervaringen in Bookshop Memories, waaruit hieronder een gedeelte volgt. Wat grappige details betreft doet het denken aan recente werken als Weird Things Customers Say in Bookshops van Jen Campbell, Winkeldagboek (2 delen) van Engberts en Hesselink en de boeken van Shaun Bythell, die ik in mijn blog eerder heb genoemd.

George Orwell:

Bookshop Memories (1936)

When I worked in a second-hand bookshop — so easily pictured, if you don't work in one, as a kind of paradise where charming old gentlemen browse eternally among calf-bound folios — the thing that chiefly struck me was the rarity of really bookish people. Our shop had an exceptionally interesting stock, yet I doubt whether ten per cent of our customers knew a good book from a bad one. First edition snobs were much commoner than lovers of literature, but oriental students haggling over cheap textbooks were commoner still, and vague-minded women looking for birthday presents for their nephews were commonest of all.

Many of the people who came to us were of the kind who would be a nuisance anywhere but have special opportunities in a bookshop. For example, the dear old lady who ‘wants a book for an invalid' (a very common demand, that), and the other dear old lady who read such a nice book in 1897 and wonders whether you can find her a copy. Unfortunately she doesn't remember the title or the author's name or what the book was about, but she does remember that it had a red cover.

[.................] [.................]


Would I like to be a bookseller de métier? On the whole — in spite of my employer's kindness to me, and some happy days I spent in the shop — no.

[.................] [.................]

But the real reason why I should not like to be in the book trade for life is that while I was in it I lost my love of books. A bookseller has to tell lies about books, and that gives him a distaste for them; still worse is the fact that he is constantly dusting them and hauling them to and fro. There was a time when I really did love books — loved the sight and smell and feel of them, I mean, at least if they were fifty or more years old. Nothing pleased me quite so much as to buy a job lot of them for a shilling at a country auction. There is a peculiar flavour about the battered unexpected books you pick up in that kind of collection: minor eighteenth-century poets, out-of-date gazeteers, odd volumes of forgotten novels, bound numbers of ladies’ magazines of the sixties. For casual reading — in your bath, for instance, or late at night when you are too tired to go to bed, or in the odd quarter of an hour before lunch — there is nothing to touch a back number of the Girl's Own Paper. But as soon as I went to work in the bookshop I stopped buying books. Seen in the mass, five or ten thousand at a time, books were boring and even slightly sickening. Nowadays I do buy one occasionally, but only if it is a book that I want to read and can't borrow, and I never buy junk. The sweet smell of decaying paper appeals to me no longer. It is too closely associated in my mind with paranoiac customers and dead bluebottles.