NOSBO: SC Ten Boer ten onder tegen Assen II: 3½ - 4½

Vrijdagavond 16 februari 2007: Ten Boer moet in de 1e klasse A uit aantreden tegen het 2e team van Assen. Vol goede moed (hoewel de vrijdag als speelavond niet ieders voorkeur bleek te hebben) verzamelen de schaakfanaten zich bij het Buurhoes. Ongeveer iedere inzittende van de twee auto's is gewapend met een routebeschrijving, dus er kan niets misgaan. Dat gebeurt ook niet, alleen moet in Assen een kleine oriënteringsrit door de buitenwijken worden gemaakt, omdat hier en daar wegen zijn afgezet, dit uiteraard om ons uit onze concentratie te halen.
Door de zelfverzekerdheid van Roelof "vertrouw op mij" voel ik me echter gesterkt en zowaar, enige tijd later parkeer ik mijn auto in een hoop glas bij gebouw De Steiger: we zijn er.

Binnen heerst even later de vertrouwde sfeer van het wachten op het begin van de wedstrijd, het ongemakkelijk heen en weer drentelen, nog een laatste toiletbezoek en het op afstand inschatten van de tegenstander. Piet Beetsma moet tegen een blinde schaker, die ook zijn geleidehond bij zich heeft. Een aardige hond, daar niet van (dat zijn dit soort honden trouwens altijd, ik kan me niet herinneren ooit een kwaadaardige blindengeleidehond te hebben gezien), maar het brave beest begint met een uitgebreide kennismaking met de tegenstander van het baasje, op een manier waarop de meeste honden dat doen: ik neem aan dat ik niet verder in details hoef te treden. Je moet er even van houden. Piet vindt het allemaal goed en verroert geen vin. "Tsja", zou Martin Bril zeggen. Even later beginnen de partijen dan echt. Van te voren hadden we deze tegenstander bij de categorie 'moet te doen zijn' ingedeeld, maar Caïssa bleek weer enkele opmerkelijke ontknopingen voor ons in petto te hebben....

Tussen 0.30 en 2.30u die nacht verdronken enkele diep teleurgestelde Ten Boersters hun verdriet in het goede oude (en zelfs op dat tijdstip nog gastvrije) Buurhoes. Dat duurde alleen dermate lang dat beheerders Cor en Nina uiteindelijk met hun jas al aan zaten te wachten tot de laatste analyses waren afgerond. Alleszins begrijpelijk! De analyses werden daarna ten huize van Albert voor alle zekerheid nog tot 3.15u voortgezet.

De uitslagen (de eerstgenoemde spelers zijn van Assen):

SC ASSEN II - SC TEN BOER: 4½ - 3½

1. J.Posthoorn(z)(1884) - Roelof Kroon(w)(2108): 0-1

2. S. Homminga(w)(1768) - Klaas Dijkhuizen(z)(1887): 1-0

3. K. Merkus(z)(1651) - Albert Prins(w)(1785): ½-½

4. M. Hoolsema(w)(1456) - Jan Pilon(z)(1722): 0-1

5. J. Boer(z)(1712) - Piet Beetsma(w)(1661): 1-0

6. M. Jonkheer(w)(1536) - Baudewijn Michel(z)(1655): ½-½

7. P. Hofman(z)(1481) - Erik Stam(w)(1398): ½-½

8. J. Dijkstra(w)(1551) - Ad Mertens(z)(1340): 1-0

Bord 1:

We (Roelof, Piet en schrijver dezes) overtuigden ons, ver na het middernachtelijk uur, er nog eens van dat aan het eerste bord door wit een partij uit één stuk was gespeeld, waarin de arme Assenaar er eigenlijk niet aan te pas was gekomen.

Bord 2:

De partij van Klaas was weer een brokje sensatie. Volgens Roelof stond hij op een gegeven moment glad verloren. Dit wist hij kennelijk te boven te komen en in een later stadium stond hij op winst, omdat hij via een subtiele manoeuvre met een paard promotie kon forceren. Net iets te subtiel misschien, zodat een en ander pas later (te laat!) helemaal tot hem doordrong. Of anders gezegd: hij had het wel gezien op het beslissende moment, maar dacht toen dat de combinatie niet deugde. De promotie ging dus niet door, de stelling werd later weer minder en opnieuw kondigde verlies zich aan. Nu liet de vastbesloten tegenstander de man uit Ten Boer niet meer op adem komen en won.

Bord 3:

Ik speelde tegen een tegenstander van weinig woorden, met voortdurend een ondoorgrondelijke glimlach op het gelaat. Een niet te peilen persoonlijkheid, van wie ik eigenlijk wel verwachtte te kunnen winnen. Dat viel echter wat tegen. Na een snelle pionwinst, die zoals dat vaker het geval is, met een kleine vertraging in de ontwikkeling gepaard ging, ontstond er een spannende partij, waarin ik door onze aanvoerder gemaand werd door te spelen en voorlopig geen remise te maken, waartoe ik, zoals bekend in Ten Boerster kringen, nog wel eens geneigd ben. Mijn tegenstander dreigde met zijn dame mijn stelling binnen te vallen en daar enig materiaal buit te maken, maar gelukkig kon ik zijn koning het vuur na aan de schenen leggen met een serie schaakzetten die eigenlijk tot de volle winst hadden moeten leiden, omdat de beste man, kennelijk om zetherhaling te voorkomen, op een gegeven moment naar het verkeerde veld ging. Zoals Roelof later aantoonde stond ik toen op winst (alweer) en had ik toen door een gedwongen dameruil het volle punt kunnen binnenhalen. Edoch, niet gezien en twee zetten later rolde alsnog de remise uit de bus en zonder veel plichtplegingen scheidden onze wegen zich weer.

Merkus

Prins

Stand na 42. ... Dh6, waarmee zwart het een en ander dreigt. Wit is gelukkig aan zet en er volgt: 43. Dd7+ Kb6 44. Dd8+ Kb5 45. Dd7+ Kb6 46. Dd8+ Kc6? (Nu kan pion d5 zich met tempowinst met de zaak gaan bemoeien) 47. d5+! Kc5 48. Dc7+! Kb5! (en uiteraard niet 48. ... Kxd5 wegens 49. Da5+ met loper- èn dameverlies voor zwart!) 49.Dd7+ Kb6?? (na 49. ... Ka5 was het remise geweest, nu staat wit ineens op winst, zoals Roelof in de analyse zag: 50. De6+! Dxe6 51. dxe6 Lc8 (Lb5 of koningszetten verliezen op soortgelijke wijze 52. e7 Ld7 53. g4! en de witte loper op b1 komt zegevierend te voorschijn). Maar er volgde helaas: 50. Dd8+?? Kb7 51. Dd7+ Kb8 Remise.

Bord 4:

Jan maakte redelijk korte metten met zijn opponent, die wat royaal met zijn kostbare stukken omging. Dit al vroege eerste punt voor Ten Boer was op zich een goed voorbeeld, maar vond in de loop van de avond te weinig navolging.

Bord 5:

Dit was de partij van Piet tegen de man met de hond. Zoals we later in het Buurhoes zagen, was de tegenstander weliswaar blind, maar zag hij toch het een en ander. We zouden hier misschien van een contradictio in terminis kunnen spreken. Na een knap ingewikkeld middenspel, bood Piet remise aan. De stand was op dat moment 3½ - 2½ (met de nederlaag van Klaas nog in het vooruitzicht) zodat remise een eindstand van 4-4 zou betekenen. Ik deelde Piet mee dat hij misschien door moest spelen, maar verwachtte toen eigenlijk dat zijn tegenstander de remise zou aannemen. Maar dat deed hij niet en men ging verder. Piet bereikte vervolgens een volkomen gewonnen toreneindspel met een onhoudbare vrijpion, maar besloot, toen hij nog een wanhoopsschaakje te verwerken kreeg, zijn toren er tussen te zetten, die op dat veld helaas door de vijandige toren en de koning stond aangevallen en slechts door de eigen koning werd verdedigd: ofwel de toren kon in het doosje. Dit wachtte Piet niet meer af en hij gaf meteen op. Hiermee was dus de nederlaag voor Ten Boer een feit.

Bord 6, 7 en 8.

Van deze drie partijen heb ik zelf helemaal niets gezien. Baudewijn en Erik behaalden verdienstelijke remises en voor Ad zal het even wennen zijn geweest om de eerste wedstrijd buiten de deur te spelen. Hij was in ieder geval bereid in te vallen en dat is al heel wat. Een volgend keer beter.