In de tweede ronde in de NOSBO-beker, seizoen 1994-95, moest Ten Boer het, op 17 januari 1995, thuis opnemen tegen Ter Apel. Ik laat hieronder een verslag volgen van de hand van mede-teamlid Klaas Dijkhuizen, dat uiteraard de krant haalde:
Schaakclub Ten Boer hekst Ter Apel uit de beker
In de tweede ronde van de bekercompetitie van de Noordelijke Schaakbond speelde de schaakclub Ten Boer thuis in 'De Heksenpot' tegen Ter Apel, dat verrassend de tweede ronde bereikte door het sterke Sissa uit Groningen te verslaan.
De vraag was dus of Ten Boer ze van een nieuwe stunt af kon houden. Het viertal dat in het strijdperk trad bestond uit de heren Dijkhuizen, Prins, Beetsma en Pilon. Oud-kampioen Prins, aan bord drie, had geluk, want hij trof een tegenstander, genaamd Woortmeijer, die van een vlot potje schaak hield. Prins is wat dat betreft een stuk bedachtzamer en liet zich niet meeslepen door het hoge tempo. Ook nu bleek weer dat haastige spoed zelden goed is, want Prins stond al op de tiende zet een kwaliteit voor. Met een toren voor een loper werd er daarna bekwaam afgewikkeld naar een gewonnen eindspel en het eerste punt was snel een feit. Aangezien bij een stand van 2-2 de score aan het eerste bord beslissend is, was het toen zaak om minstens een punt te halen aan bord 1 en 2.
Inmiddels was Beetsma, bord 2, met zwart ten aanval gegaan over de koningsvleugel. Tegenstander Mulder liet zich echter niet onbetuigd en zette een tegenaanval over de damevleugel op. Het gevolg was dat als er iemand van de twee wilde winnen er enorme risico's genomen moesten worden. De man uit Ter Apel durfde het niet aan en Beetsma die oog had voor de stand op de andere borden, stelde remise voor, wat na enige aarzeling werd aangenomen.
Naast Beetsma was inmiddels 1e bordspeler Dijjkhuizen (wit) in een spannende partij bezig tegen ene Huls. Deze 'schoot' in de opening al snel één van zijn eigen paarden af, in de hoop op een koningsaanval. Dijkhuizen, die eerst geweldig geschrokken was van deze agressieve aanpak, zag na lang nadenken, dat er geen beslissende aanval voor zijn tegenstander in kon zitten en nam het paard in dank aan. Vervolgens werd met ijzeren hand de tegenaanval ingezet en in een slotstelling, waarin alle zwarte stukken weer op de onderste rij waren beland, werd een mooie partij met mat bekroond, waarmee Ten Boer dus de derde ronde had bereikt.
Aan bord vier probeerde Pilon de zege nog wat extra op te fleuren in een stelling waarin het waarschijnlijk te riskant was voor beide spelers om op winst te spelen. Maar beiden vochten tot het bittere einde en in een poging het onderste uit de kan te halen maakte Pilon een grote fout.
In een hectische slotfase, beiden hadden nog slechts enkele minuten op de klok, lukte het de tegenstander hiervan te profiteren en de nederlaag daarmee tot 2,5-1,5 te beperken.
Wit: Albert Prins - Zwart: H. Woortmeijer (Ter Apel)
NOSBO-beker, 1994-95: ronde 2
17-1-1995
1. d4 d5 2. Pf3 Pf6 3. Lg5 e6 4. e3 Le7 5. Ld3 Pbd7 6. Pbd2 0-0 7. 0-0 a6 8. c3 b6 9. Pe5 c5? 10. f4 g6?? 11. Pc6 De8 12. Lh6 Lb7 13. Pxe7 Dxe7 14. Lxf8 Txf8 15. De2 c4 16. Lc2 b5 17. a3 Pe8 18. e4 dxe4 19. Lxe4 Lxe4 20. Pxe4 Pd6 21. Pxd6 Dxd6 22. a4 Pf6 23. axb5 axb5 24. De5 Dxe5 25. fxe5 Pd5 26. Tf3 Kg7 27. Ta7 b4 28. cxb4 Pxb4 29. Tc7 Pd5 30. Txc4 Tb8 31. b3 Tb7 32. Kf2 h5 33. h3 g5 34. Tg3 Kg6 35. Tc8 Pe7 36. Tc4 Pd5 37. Td3 Pf4 38. Tdc3 Pd5 39. Tf3 h4 40. b4 Txb4 41. Txb4 Pxb4 42. Ke3 Pd5 43. Ke4 f5+? 44. exf6 ep Pxf6+ 45. Ke5 Pd5 (zwart zet voor de 5e keer een paard op d5, maar zelfs dat mag niet meer baten) 46. Kxe6 Pf4+ 47. Txf4 gxf4 48. d5 en zwart gaf op .
Voor de 3e ronde, gespeeld op 2 maart 1995, lootte Ten Boer tegen het sterke Unitas uit Groningen. Daarover een volgende keer!
Zwart besliste de partij, vanuit bovenstaande stelling, op fraaie wijze. Hoe?
