Op 27 december en vandaag (zondag 30 december) ben ik de sfeer gaan proeven op het Groninger Schaakfestival. Altijd de moeite waard. Je ontmoet er diverse sympathieke schakers, kennissen en zelfs collega's van vroeger, met wie het altijd leuk is om even bij bij te praten.
Van schaakclub Lewenborg heb ik Jan (S.), John, Boudewijn, Rudy en Marcel gezien: of 'aan het werk' of aan de wandel. Voor hun prestaties zie de website http://chessfestival.nl/.
Niet in de laatste plaats kom ik ook ieder jaar om naar de daar te koop aangeboden boeken te kijken. In de afgelopen jaren vroeg ik me steeds af waarom er altijd nieuwe boeken te koop waren en niet eens een selectie tweedehands boeken, die immers wel zo vlot van de hand gaan, gezien de uiteraard aanzienlijk lagere prijzen. Toen ik de 27e ariveerde had ik meteen spijt niet eerder gekomen te zijn, want nu was er een tweedehands aanbod, omdat de uitbaters van het schaakwinkeltje aan het afbouwen zijn. Er waren niet veel boeken meer over, maar toch tikte ik nog een leuk exemplaar op de kop: Terug in het strijdperk en andere schaakverhalen van Paul van der Sterren, die, na een onderbreking van 7 jaar in 2010 weer voorzichtig met schaken begon en daar in 2014 een boekje aan wijdde. Bijzonder is hoe hij daarin zijn ervaringen en gevoelens die hij opdeed tijdens dat hele proces van weer achter het bord gaan zitten beschrijft en dat hij daarbij ook opmerkelijke momenten laat zien uit partijen die hij in die periode speelde, inclusief een paar memorabele blunders. Het pleit voor hem dat hij daar zo rond voor uitkomt!
De verkopers deelden mij ter plekke mee dat zaterdag of zondag (vandaag dus) er schaakboeken van een Belgische uitgever zouden liggen, wat me meteen nieuwsgierig maakte en ik voelde mij min of meer verplicht nog een keer terug te komen. Zo gezegd, zo gedaan. We (mijn vrouw en ik) wilden toch een eind gaan lopen dus gingen we eerst langs het Blauwborgje. Daar zaten inderdaad de vertegenwoordiger van Thinkers Publishing (Gent) en zijn vrouw met een aantal nieuwe (!) boeken. Ik heb daar twee boeken gekocht van de Franse grootmeester Romain Edouard: The Chess Manual of Avoidable Mistakes (2014) en het bijbehorende deel 2: Test yourself! (2015).
Ik hoop er iets wijzer van te worden! Met beide boeken onder de arm gingen we vervolgens de speelzaal in, waar we om te beginnen Jan tegenkwamen die ons meedeelde dat hij zijn laatste partij verloren had. Ik liet hem de zojuist aangeschafte titels zien, met de woorden: "Ik kom net te laat!" Daarna praatte ik nog even met oud-tegenstander Jan Mark Hof van schaakclub Middelstum.
Aansluitend hebben we alsnog een aardige wandeling door het Kardinger bos gemaakt, zij het dat het pad terug flink aan de modderige kant was, maar we hebben het overleefd. Weer thuisgekomen lieten we ons de oliebollen goed smaken.
Terzijde:
Op 30 november 2018 stond deze cartoon van Bas van der Schot in de Volkskrant. Aardig om daarbij te bedenken dat Boeing een superjaar achter de rug heeft met levering van zo'n 800 vliegtuigen en verder een orderportefeuille heeft van een kleine 6.000 toestellen voor de komende 7 jaar, ter waarde van 144 miljard dollar en een tweede aardig weetje is dat het aantal verre vliegvakanties fors is toegenomen. En maar boompjes planten!
Ik las in de krant over een mevrouw (we zullen haar naam met de mantel der liefde bedekken) die bij voorkeur bestemmingen als Bali en Zuid-Afrika opzoekt en zo'n 5 keer per jaar op vakantie gaat, maar die zich toch zorgen maakt over hoe we de aarde voor onze (klein)kinderen zullen achterlaten.
Is dit nou alleen maar een ruime mate van onnozelheid of is hier echt sprake van debilitas mentis?
Terzijde:
Op 30 november 2018 stond deze cartoon van Bas van der Schot in de Volkskrant. Aardig om daarbij te bedenken dat Boeing een superjaar achter de rug heeft met levering van zo'n 800 vliegtuigen en verder een orderportefeuille heeft van een kleine 6.000 toestellen voor de komende 7 jaar, ter waarde van 144 miljard dollar en een tweede aardig weetje is dat het aantal verre vliegvakanties fors is toegenomen. En maar boompjes planten! Ik las in de krant over een mevrouw (we zullen haar naam met de mantel der liefde bedekken) die bij voorkeur bestemmingen als Bali en Zuid-Afrika opzoekt en zo'n 5 keer per jaar op vakantie gaat, maar die zich toch zorgen maakt over hoe we de aarde voor onze (klein)kinderen zullen achterlaten.
Is dit nou alleen maar een ruime mate van onnozelheid of is hier echt sprake van debilitas mentis?
