In het kader van de 'nacompetitie' van de NOSBO speelde Lewenborg 1 gisteravond in het Denksportencentrum tegen het tweede team van Groninger Combinatie. Het werd voor ons helaas een 5½-2½ nederlaag.
Even terzijde: ik moet een compliment geven aan diegene die in het Denksportencentrum de verwarming regelt: dat gebeurt prima. Geen vreemde bezuinigingspogingen, zoals bijvoorbeeld de thermostaat flink hoog zetten om half 8 en uitzetten om 8 uur, zodat het later op de avond steeds kouder wordt. In de loop van de decennia heb ik in menig schaaklokaal kunnen constateren dat het vaak kleumen is tijdens de NOSBO avonden, maar het Denksportencentrum Groningen en bijvoorbeeld Schaakclub Hoogeveen zijn positieve uitzonderingen.
Weer terug naar het schaken: medeclublid Klaas heeft al een verslag aan de ether toevertrouwd, dus het is verleidelijk om dat hier eenvoudigweg over te nemen. Klaas vindt het prima: hier komt ie.
Goedemorgen SV Lewenborg,
De externe Nosbo-competitie komt in de laatste fase. Gisteravond speelden we, Lewenborg 1, met een enigszins verzwakt team tegen de Groninger Combinatie 2, in rating 1861-1946 gemiddeld. Als laatste tegenstander staat op 7 mei nog het sterke Sissa 1 op het programma. Ramon Middeljans en Roy Bons moesten voor gisteravond afzeggen. Invallers waren Valentin Bajrami, die zijn debuut maakte in ons team en voor de tweede keer Albert Prins.
Een strijd om de koppositie is in deze 2e fase een illusie voor Lewenborg. We zouden misschien alleen een kansje gemaakt hebben als we telkens met onze sterkste spelers zouden zijn opgekomen. We kunnen kort en bondig zijn dit keer. Gisteravond speelden we onze slechtste wedstrijd van het seizoen. Na een klein kwartier (!) hadden we al het eerste ‘bedrijfsongeval’.
Bordsgewijs kwamen de uitslagen ongeveer als volgt binnen:
Bord 6: Taco van der Poel – Valentin Bajrami 1-0
Valentin (zwart) zou zich ongetwijfeld een ander debuut hebben voorgesteld. Zo wint hij in de interne competitie van Jan Wiebe van Veen met mooi spel en Jan Wiebe wint afgelopen dinsdag op mooie wijze van 1e bordspeler Bruno Jelic. Het zegt iets over de kracht en potentie van Valentin en natuurlijk ook Jan Wiebe. Na een e4 – Pc6 opening werd Valentin na acht zetten mat gezet. ‘Gauw vergeten’ is het motto.
Bord 1: Adrian Clemens – Bruno Jelic ½-½
Bruno voelde zich niet kiplekker en bood na een gelijk opgaande opening met wit al snel remise aan. Dat werd geaccepteerd.
Bord 8: Mathijs Huiskes – Boudewijn Hoogeboom 1-0
Boudewijn speelde met zwart een mooie partij, voor de toeschouwers dan. Nog mooier deed zijn tegenstander het. Boudewijn aarzelde namelijk te lang om zijn koning in veiligheid te brengen. Mathijs aarzelde niet, want hij sloeg schitterend toe. De dame werd opgeofferd tegen wat lichte stukken en als resterend extraatje werd Boudewijns koning in het centrum vastgesnoerd. Het oogde goed voor wit allemaal halverwege de partij. Of Boudewijn met zijn dame en torens hierna nog een betere verdediging hebben gemist, kan ik jammer genoeg niet zeggen. Boudewijn delfde het onderspit.
Bord 2: Govert Pellikaan – Klaas Dijkhuizen 1-0
Tegen Govert moet ik nog wat historie goedmaken. Telkens gaat hij er met de winst vandoor, ook nadat hij soms al verloren stond. In een ver verleden en in mijn langste en mooiste koningsmarspartij ooit (van lijn 8 naar 2, vrijwel aan één stuk door marcherend, en daarna naar het centrum) met theoretisch winnend spel ging de partij in tijdnood alsnog verloren. Alsof een kunstwerk, na nagenoeg voltooiing, in brand werd gestoken. Verschrikkelijk gevoel.
Gisteravond kwam ik met zwart na een d4-Pf6-opening met fianchetto (zwart), aanval van wit met Lh6-Dd2, lange (wit) en korte rokade moeilijk te staan, maar met massief, flexibel en speelbaar spel. Ogenschijnlijk was het weer moeilijker dan het leek, aldus Stockfish. En ook tijdrovend. Er waren voor mij nog genoeg kansen in het middenspel voor beter tegenspel. Dat is echter ‘achteraf de koe in de kont kijken’. De zet f7-f5 leek redding te bieden tijdens de partij. Op het moment, dat ze gespeeld kon worden, liet ik dat achterwege. Een kostbare fout. Telkens deed ik in het vervolg in het middenspel even een zwakkere zet en dat werd genadeloos uitgebuit door Govert. Met nog twee seconden op de klok gaf ik in totaal verloren stelling op. Alweer een verschrikkelijk gevoel.
Bord 7: Henk Bosveld – Albert Prins ½-½
Onze Albert werd dus ook weer opgetrommeld. De enige speler met een titel bij onze club. De uitvinder van de remise wordt hij wel eens gekscherend genoemd. Feit is, dat hij nog altijd, bijna 80 jaar, degelijk en goed speelt. De theorie kent hij als geen ander, zelfs bij naam en variant. Samen met Albert speel ik al tientallen jaren de d4-Lf4-opening. Ongekende combinaties kunnen er uit voortvloeien. Zeker als de zwartspeler in de opening wat tam speelt. Afkeurend – vanwege onze openingskeuze - aangekeken door menig topspeler in de vorige eeuw, maar sinds Magnus Carlsen deze opening ook op het menu heeft gezet, zijn onze namen in ere hersteld en wordt over een standbeeld nagedacht.
U raadt het al. Albert speelde met wit natuurlijk deze opening. Hij krijgt tijdelijk goed spel, maar de stelling wordt na ruil gelijk en iets minder goed, aldus Albert. Onderling wordt, bijna vanzelfsprekend, toch even wat later remise overeen gekomen. Het staat inmiddels 4-1.
Bord 5: Robert Leenes – Douwe Pol 1-0
Douwe's (wit) partij heb ik niet kunnen volgen. Wel zag ik ergens in het middenspel een stuk meer bij de tegenstander zonder al te veel compensatie voor wit. Vermoedelijk gaf dit toen al de doorslag. 5-1.
Bord 4: Robert de Boer – Jan Wiebe van Veen 0-1
Jan Wiebe heeft een topweek achter de rug. Nu won hij weer van een op papier veel sterkere tegenstander. De laatste zat er na afloop beduusd bij, alsof hij fysiek knock-out was geslagen en er geen reden was om verder voort te leven. Jammer genoeg, heb ik ook van zijn partij weinig meegekregen. Bedankt Jan Wiebe, de eer van onze club was met deze winst gered.
Bord 3: Edwin Zuiderweg – Ton van Ingen ½-½
Onafhankelijk van Albert en mij heeft nieuw lid van Lewenborg, Ton van Ingen, ook onze bovengenoemde en bijna vaste witopening op de agenda gezet. Zelf noem ik het de Colle met Lf4 (London-variant). Ook Ton speelt deze met durf, risico’s, offers en energie. Edwin speelde echter ook energiek tegen. Dat is gewoon de beste methode van zwart om de zaak in evenwicht te houden. Dit keer koos Ton voor afruil van zijn d-pion op c5, maar vervolgens dreigt hij in een iets slechtere positionele stelling te komen. Hij kiest daarom voor een loperoffer op g6, legt de zwarte koningsstelling bloot en krijgt eerst drie pionnen als compensatie. Een winnende aanval lijkt er echter niet in te zitten voor wit. Edwin verovert zelfs een pionnetje terug. Met nu slechts twee pionnen tegen een stuk wordt door Ton het eindspel ingegaan. Hij lijkt het heel moeilijk te gaan krijgen om verlies te voorkomen. Maar, dik na elven komt hij de analysezaal binnen en meldt ons een remise. Een knappe remise in zo’n moeilijk eindspel met soms verraderlijke zetten.
Hiermee kwam de einduitslag op 5½ - 2½ voor de Groninger Combinatie. Het gevolg voor Lewenborg is plek 5 (van 6) op de ranglijst. Een wedstrijd om gauw te vergeten voor het merendeel van ons.
Ik speelde aan bord 7 tegen Henk Bosveld. Na de partij, toen we de partij even doornamen, herinnerde ik hem aan de wedstrijd in 2002 in de finale om de NOSBO-beker, waarin Ten Boer won van Unitas. Een grote dag voor een kleine club! Henk speelde toen nog voor Unitas. Ik weet eigenlijk niet zeker of een en ander hem nog enigszins helder voor ogen stond. We zijn ondertussen ook 22 jaar verder!
Een verslagje van die wedstrijd is uiteraard te lezen op Alberts SchaakBlog. Wel jaren later gemaakt omdat in 2002 mijn blog nog niet bestond: dat begon in 2006. Het verslag (in twee delen) is hier en hier te vinden.
Maar nu mijn partij van gisteravond. In de openingsfase had ik de wat betere stelling, maar na enige ruilmanoeuvres was het al snel gelijk en daarna kreeg zwart enigszins de overhand en de aanval, zonder dat dat trouwens tot veel voordeel leidde. Remise was op de 34e zet het resultaat.
