SC Ten Boer: ronde 22 + Toen was geluk....

Na de 22e ronde van de clubcompetitie noteerde Albert de volgende uitslagen in het gezellige en sfeervolle Buurhoes, waar altijd al bediening aan tafel (!) was, maar momenteel zelfs door twee personen. Je betaalt wel iets (?) meer, maar dan heb je ook wat! 

Klaas Dijkhuizen (w) - Albert Prins: 1 - 0
Harm Buter (w) - Jan Pilon:  0 - 1
Erwin Kok (w) - Piet Beetsma: ½ - ½
Bas Klomberg (w) - Wopko Dijkema: 0 - 1
Ad Mertens (w) - Marten Berends: 0 - 1

AMK: Gerard Zijlema, Erick Erdtsieck. AZK: Alfred Rodenboog

Klaas-Albert
Albert ging tegen Klaas vrij snel in de fout door een noodzake-lijke zet achterwege te laten, waardoor wit al vlot een veel betere stelling had. In zijn ijver om de zaak zo snel mogelijk af te wikkelen ging Klaas vervolgens iets te rigoureus te werk, waarna zwart via een kleine omweg een door zijn tegenstander beschikbaar gesteld paard van het bord nam. Een paard tegen twee pionnen om precies te zijn. Toch bleef zwart minder goed staan. Toen dook opeens voor hem een fraaie mogelijkheid tot tegenspel (en misschien meer) op via een damezet, die de zwartspeler wel zag maar niet aandurfde en de dame weer naar de achtergrond liet verdwijnen. Dat moet je met een dame natuurlijk nooit doen en Albert kreeg dan ook een passende straf: hij kwam er eigenlijk niet meer aan te pas en wit kon de zo fel begeerde winst over de streep brengen. De illustratie hierboven geeft een treffend sfeerbeeld van deze partij. 

Harm-Jan
Op een redelijk laat tijdstip in de avond constateerde Albert enig analyserumoer bij Harm en Jan. Op de vraag van A. of en hoe de partij was afgelopen, antwoordde Jan met een door inspanningen getekend gelaat: "Ik heb niet zonder moeite gewonnen". Waarvan akte.

In zijn partij tegen Erwin bereikte Piet uiteindelijk een aanzienlijk betere stelling, die hij evenwel toch niet tot winst wist te voeren. De conclusie moet luiden dat hij wat in gebreke bleef bij de afronding. Remise dus.

Bas-Wopko
Ik mocht de beslissende fase van de partij meemaken, toen Wopko toesloeg met een aardige maar ook wel voor de hand liggende combinatie die Bas veel materiaal kostte. Hij (Bas) gaf dan ook meteen op.

Mertens-Berends
Van dit treffen heeft A. helaas zo goed als niets gezien. Daarom slechts deze opmerking: de zwartspeler zal aanzienlijk meer tevreden  naar huis zijn gegaan dan de man achter de witte stukken.

Terzijde:

Een aflevering van Toen was geluk heel gewoon.... uit 1997, waarin het begrip 'gerenommeerde tegenstander' een nieuwe dimensie krijgt.