 |
| Een originele Kerstschaaktaart! |
Gisteravond werd de laatste ronde gespeeld 'voor de win-terstop'. Vier afwezigen, vier partijen om een lang verhaal kort te maken.
Harm Buter (w) - Klaas Dijkhuizen: 0 -1
Gerard Zijlema (w) - Marten Berends: 0 - 1
Albert Prins (w) - Piet Beetsma: 1 - 0
Ad Mertens (w) - Wopko Dijkema: 0 - 1
AMK: Jan Pilon, Alfred Rodenboog, Erick Erdtsieck en Erwin Kok.
Gek veel heb ik van de andere drie partijen niet meege-kregen. Wel zag ik dat Harm tegen Klaas in het eindspel, met ieder een toren, een licht stuk en pionnen, waarvan Klaas er een meer had, nog wel kansen leek te hebben, maar hij redde het uiteindelijk niet.
Gerard stond tegen Marten beter en leek winstkansen te hebben, maar het omgekeerde gebeurde: Marten haalde de volle buit binnen. Datzelfde deed ook Wopko tegen Ad, maar het hoe en waarom is niet tot me doorgedrongen.
Dan Albert-Piet. In de meeste van hun partijen in de afge-lopen decennia (ja, zo oud zijn we al) werd zonder heel veel strijd vrij vlot remise overeengekomen, maar in een enkele ging het er toch stevig toe. Dat gold zeker voor de partij van gisteren, waarin het van dik hout zaagt men planken was.
Wie zei ook weer dat het Londens systeem een saaie opening is? Het is juist een openingssysteem dat, uitgaan-de van een solide basis (is dat saai?), volop mogelijkheden biedt om op aanval te spelen, of om het maar eens in het Engels te zeggen: a perennial favourite of club players, as it is a very sound and solid system with a real practical sting (Johnsen en Kovačević). De toevoeging to make your opponents crumble gaat waarschijnlijk wat ver, maar hoort typisch thuis in het kader van wervende teksten voor- of achterop schaakboeken.
Alleen... moet je over enig lef beschikken om die eerder genoemde mogelijkheden te benutten, ook bovendien enig risico durven nemen. De oude Tarrasch zei het al. Heb je die benijdenswaardige eigenschappen altijd paraat?! Dat is de vraag. De overbekende kwestie van het halve ei of de lege dop komt dan om de hoek.
Gisteren viel het woord remise echter niet en gingen beiden voor de winst. Dat die uiteindelijk naar de witspeler ging is misschien enigszins toevallig, omdat er in de loop van de partij diverse zetten werden gespeeld die de tegenstander niet verwacht had. Elke van die zetten had natuurlijk meteen de beslissing kunnen brengen...
BEETSMA
PRINS
De stand na 15 zetten. Het vervolg: 16. g4 g5 (wellicht iets te krachtig, 16. ... g6 kon ook, maar zwart heeft het al niet makkelijk) 17. gxf5! exf5 (op 17. ... gxf4 volgt uiteraard fxe6 en het is gebeurd) 18. Tg1 g4?! 19. f3? (hier kon wit 'gewoon' Txg4 spelen) ... Lg5! (mooi gevonden: de ongedekte loper op g5 'ontdekt' pion g4 zodat de witte dame ineens instaat, ook na nemen door wit op g5) 20. fxg4 Lxf4 21. gxf5 (wit staat een stuk tegen twee pionnen achter, maar zijn stelling mag er zijn, misschien is het nu 'in hogere zin' zelfs al gewonnen) ... Kh8 (op 21. ... Pg7 zou kunnen volgen: 22. e6 De7 23. f6! of 22. ... Dd6 23. f6!) 22. Tg4 Lxd2+ (een stukoffer op e5 had wellicht enige uitkomst kunnen brengen) 23. Kxd2 Tg8 24. Tag1 Txg4 25. Txg4 Ta7 (verzwakt de onderste lijn, maar wat anders?) 26. Dh6! Pg7 27. Th4 Kg8 28. Dxh7+ Kf8 29. Dh8+ Kf7 30. Th7 (of 30. e6+). Zwart geeft op.
De stand in de clubcompetitie na 13 ronden:
1. Klaas Dijkhuizen 232 p.; 2. Albert Prins 190½; 3. Jan Pilon 180½; 4. Piet Beetsma 155½; 5. Gerard Zijlema 141; 6-7. Erick Erdtsieck en Marten Berends 119; 8. Erwin Kok 101½; 9. Wopko Dijkema 90½; 10. Harm Buter 87; 11. Ad Mertens 81; 12. Alfred Rodenboog 59.
Terzijde (wat ik verder nog zeggen wil):
Alberts SchaakBlog wenst iedereen, 'schakend of niet schakend', goede kerstdagen toe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten