Afsluiting seizoen SC Ten Boer

Gisteravond werd bij SC Ten Boer het seizoen afgesloten. Alleen de jaarvergadering op 3 juni rest nog. Op 27 mei is er geen schaken.

Clubkampioen Klaas speelde een kloksimultaan tegen de 5 andere schakers (Piet, Gerard, Jan, Ad en Albert) die waren komen opdagen. Het kenmerkende van een kloksimultaan is dat de simultaangever, die ook hier geacht wordt aanzienlijk sterker te zijn dan zijn tegenstrevers, zich staande moet zien te houden tegen meerdere tegenstanders terwijl hij (relatief) minder tijd tot zijn beschikking heeft. Hij moet dus snel langs de borden gaan om op die manier zijn nadeel in tijd op te heffen. Iets anders dus dan de gewone simultaan zonder klokken.

Toen het voorstel werd gedaan dat Klaas 1½ uur per partij zou hebben en 'wij' 1 uur, merkte ik op dat dat verschil veel te groot was, vooral gezien het aantal deelnemers. De tijd had in ons geval óf misschien wel gelijk moeten zijn óf met slechts een klein verschil, zoals simultaangever 70, deelnemers 60 minuten. Het mocht niet baten. De tijden bleven gehandhaafd en Klaas trok van leer. Aangezien hij redelijk vlot langs de borden ging, wat met 5 tegenstanders ook wel kan natuurlijk, ging het precies zoal ik had gedacht: langzaam maar zeker tekende zich het beeld af dat de 5 in tijdnood kwamen. Toen ik nog een paar minuten had wees de klok van Klaas nog minstens 20 minuten aan. Veel anders had het ook niet kunnen gaan. Met een dergelijke merkwaardige tijdsverdeling moeten de tegenstanders van de simultaangever flitsend schaak spelen om het half uur dat zij minder hebben te compenseren. De zware taak wordt dus bij hen gelegd en niet bij de wandelende 'grootmeester', voor wie die juist is bedoeld.

Over de op die manier beïnvloede resultaten hebben we het verder niet. Ze precies weten doe ik trouwens ook niet. Zelf bereikte ik een heel interessant eindspel (tot de kern teruggebracht: toren (Albert) tegen (Klaas) loper en vrijpion dat ik min of meer logischerwijs, gezien de afgesproken tijd, op de klok verloor, maar dat bij langer doorgaan (we waren nog geruime tijd met z'n tweeën aan het spelen, terwijl de anderen elders zich verloren in de alcohol) remise bleek te zijn.

TERZIJDE:

Snuggere vraag!

Edward Winter (1955) de schrijver van o.a. Kings, Commoners and Knaves: Further Chess Explorations (1999), een schaakhistoricus en eveneens de man achter de Chess Notes (zie bij schaaklinks), meldt in bovengenoemd boek dat naar aanleiding van de partij Winter-Capablanca (Hastings 1919) iemand hem de vraag deed toekomen: "Is that you?". Winter gaf een antwoord uit de categorie 'het betere werk': "No. We had retired by then".

Voor alle duidelijkheid: De Winter van bovengenoemde partij is natuurlijk William Winter.

Edward Winter is overigens een bijzonder mysterieuze persoonlijkheid, van wie bijvoorbeeld geen foto te vinden is. Hij schijnt in Zwitserland te wonen en Hans Ree heeft ooit een artikel in de NRC (16-11-1996; later ook verschenen op de website ChessCafe.com) over hem geschreven met de intrigerende titel  The Hermit of Geneva.

Het lijkt me niet onmogelijk dat Edward Winter een schuilnaam is, samengesteld bijvoorbeeld uit Edward Lasker en William Winter. Dat is in ieder geval de associatie die ikzelf steeds heb als ik de naam onder ogen krijg. Alleen vreemd dat zoiets nooit naar buiten gekomen is. En als het geen pseudoniem zou zijn is het merkwaardig dat nooit meer bekend is geworden over de beste man...