Varia

In het boek Schachkaffeehaus: geöffnet von von 2 bis 10 Zügen (Caissa Chess Books, 1999) van GM Attila Schneider (1955-2003) is de allereerste 'partij' onder het motto Schach dem König: 

Klip - Bottema (Dieren 1990)

1. e4 f6 2. d4 g5?? 3. Dh5 mat.

Een sterk staaltje! Nieuwsgierig (dit kan toch niet waar zijn!) als ik ben googelde ik even en al snel vond ik het juweeltje terug op o.a. schaaksite.nl. Er stond het volgende commentaar onder:

Bottema had er een nederlaag voor over om naar een concert van Madonna te kunnen gaan, maar als hij de partij zonder spelen opgaf zou die niet als winst voor Klip tellen, waardoor die een meesterresultaat zou mislopen.

Mijn conclusie: Hoezo sportiviteit, hoezo meesterresultaat? Even komen Blatter, Volkswagen, Beckenbauer en de Duitse voetbalbond voorbij... 
Zo'n partijtje heeft toch één voordeel: je haalt er (ten onrechte weliswaar, maar toch) de boeken mee!

Schneider voegt dan nog de gedenkwaardige ontmoeting Sperber-Bender (Baden 1992) toe: 1. f4 e5 2. g4 Dh4 mat en plaatst dan de cynische opmerking: Da Schwarz aus der Grundstellung in zwei, Weiss jedoch nur in drei Zügen Matt setzen konnte, ist es günstiger mit den schwarzen Figuren zu spielen.

Aan het eind van het boek, in het hoofdstuk Dies + Das, staat het volgende treffen met commentaar van Schneider:

Mateuci - Castaldi (Milaan 1938)

1. e4 e6 2. d4 d5 3. e5 c5 4. c3 Pc6 5. Le3?! Db6 6. Dd2 Ld7 7. Pf3 Tc8 8. Ld3 cxd4 9. cxd4 Pb4! Schwarz steht wesentlich besser, aber es ist noch ein letzter Tropfen nötig, durch den das Glas voll wird: 10. b3??

10. ... Tc1+!! en wit gaf op.

Solche grober Überseher sind gut, da wir uns durch sie dem falschen Glauben hingeben, dass wir so etwas nicht übersehen würden.

Grappig commentaar van de auteur, over wie ik al eens eerder het volgende had gelezen: 

His work is characterized by what is termed an ironic humor, and is interspersed with wisecracks by such classics as Molière, Goethe, Shakespeare, Dostoyevski, Villon and others.