De op één na laatste ronde in de clubcompetitie leverde de volgende uitslagen op:
Roelof Kroon (w) - Gerard Zijlema: 1 - 0
Wopko Dijkema (w) - Klaas Dijkhuizen: 0 - 1
Erwin Kok (w) - Marten Berends: 0 - 1
Fré Blok (w) - Ad Mertens: 0 - 1
Afwezig waren: Erick Erdtsieck, Harm Buter, Wim van Dijken, Alfred Rodenboog, Piet Beetsma, Jan Pilon en Albert Prins.
De kersverse clubkampioen heet Roelof Kroon: hij bracht gisteravond zijn score in de onderlinge competitie op een meer dan fraaie 15 uit 15(!) en is daardoor voor de nummer 2, Klaas Dijkhuizen, ondanks het feit dat ze elkaar nog één keer zullen treffen in de laatste ronde, niet meer in te halen. Namens Albert én Alberts SchaakBlog en vermoedelijk ook namens alle andere clubleden hartelijk gefeliciteerd en natuurlijk ook Klaas gelukgewenst met de 2e plaats!
Van Roelof zijn de volgende opmerkingen:
Free - Ad 0-1
Zoals altijd ging Free optimistisch ten aanval. Altijd op zoek naar nieuwe kleine tactische concepten. Daarbij vergeet hij soms genoeg verdedigers achter de hand te houden. Of te veel verdedigers blijven achter in de kleedkamer. En met een half team is het altijd moeilijk voetballen. Zo ook gisteravond. Ad counterde zich krachtdadig naar de 0-1 overwinning.
Erwin - Marten 0-1
Dat Erwin talent heeft is me al opgevallen. Op zoek naar complicaties, bij voortduring. En daar leer je het meest van. Vaak is het bij het schaken zo dat degene die het langst met de spanning om kan gaan de minste fouten maakt en daardoor wint. Vaak wordt mij gevraagd hoe je beter kan worden in het schaken. Naast het standaard antwoord dat je elke dag consequent een kwartier tot een half uur tactische stellingen moet oefenen (uiteindelijk kost beter worden gewoon trainingsarbeid), geef ik ook altijd het advies om niet te snel een partij met een remise te beëindigen. Ten eerste leer je veel meer van eindspelen, ten tweede leer je om je concentratieboog langer te maken. Hierdoor minder fouten. Ook Marten schrikt niet terug voor een lange partij. De partij tussen hen duurde echter verrassend genoeg niet lang, doordat Erwin een vervelende misrekening maakte. Enkele zetten van Erwin getuigden echter van diep inzicht in het spel.
Roelof - Gerard 1-0
De experimentele opzet van de witspeler was minder geslaagd. Toen zwart het witte centrum vol onder vuur kon nemen met de raadsheren op g6 en b6 en dit kon combineren met een venijnige tegenstoot tegen wits koningsstelling, besloot zwart juist materiaal te offeren. Het offer van een paard tegen 2 pionnen werd gevolgd door een offer van een toren tegen een pion en loper. Toen wit ook nog de dames kon ruilen leek het pleit beslecht. Maar zie daar, een magistraal paard op d5 een actieve toren op h3 en een gesloten pionnenfront van 7 pionnen zorgden dat het witte spel van twee toren een loper en 4 pionnen beperkt blijft tot de onderste 3 rijen. De wit speler begon zich al aardig zorgen te maken toen Gerard zelf de stelling opende en wit daardoor eindelijk zijn torens en vooral zijn koning vrij spel kon geven. Hare majesteit liep zegevierend de zwarte stelling binnen, mijnen en booby traps ontwijkend en toen hij zich tegoed ging doen aan de zwarte pionnen, besloot zwart dat het genoeg was en streek hij de vlag.
Wopko - Klaas 0-1
Als neutrale verslaggever of toeschouwer dien je natuurlijk vooral neutraal te blijven. Dit is echter een grote, algemene aanvaarde dwaling in de common sense van de sportjournalistiek. Als Excelsior in de laatste ronde moet winnen van PSV om directe degradatie te ontlopen, hoop je toch heimelijk (als je eerlijk bent) dat de Kralingers op Woudestein de Lampengatters op de meest lelijke en discutabele manier vloeren en vooral niet dat Toivonen de meest briljante steekpass van het voetbalseizoen geeft. Een ervaring die ik ook wel eens ondervind op de club. Ondanks dat je nog zulk schitterend spel op de schaakmat kan neerleggen, uiteindelijk voel je na afloop, dat men niet anders verwacht dan dat je wint. Het wordt afgedaan als de verwachte overwinning, waarbij vooral aandacht is voor de sterke weerstand die opgeworpen is en niet aan de briljante voorzet die tot de uiteindelijke winnende omhaal leidde. Dit is alleen maar menselijk en begrijpelijk: van nature hoop je toch eigenlijk op de verrassing, heb je sympathie met de onderliggende partij.
Daarom alle hulde voor het spel van Klaas. Zijn concept is kraakhelder: schakel de dame van Wopko uit, ook al kost het een kwaliteit en kom je in een bedenkelijk eindspel terecht. Want Wopko en dames... daar heb ik erg slechte herinneringen aan. Zie mijn partij dit seizoen tegen hem en de nachtmerrie die ik heb aan een snelschaakpartij van vele jaren terug... Op basis van alleen al deze strategie moet ik Klaas complimenteren. Wopko wist ondanks zijn betere stelling gewoon niet meer wát hij moest doen, hoe de smalle weg naar winst of remise bewandeld moest worden. Het was gewoon te complex wat Klaas hem voorschotelde. Tekenend is dat de laatste 5 zetten van de partij Wopko zijn laatste 19 minuten kostte. Hij zag het gewoonweg niet meer en vluchtte dan na lang nadenken maar in een schaakje dat zijn stelling alleen maar verslechterde. Uiteindelijk ging hij in verloren stelling door de vlag. Een uitstekende prestatie van Klaas op psychologisch gebied!
Albert: nog één ronde, waarin bijvoorbeeld de strijd om de 3e plaats moet worden beslist. Jan of Piet? IK weet het niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten