Dindagavond 3 oktober 2006: in het Buurhoes aan de Gaykingastraat worden vijf partijen gespeeld in de onderlinge clubcompetitie. Baudewijn Michel, Erik Stam (koploper!), Marten Berends zijn afwezig en voor Ad Mertens is er helaas geen partij (oneven aantal spelers en dus een staand nummer, ofwel SN, wat neerkomt op tweederde aan punten van de eigen rangwaarde, zoals het roemruchte en onvolprezen Keizersysteem ons leert.
Beetsma (w) - Kroon (z): 0-1
In een Siciliaanse partij weet wit zich enige tijd staande te houden, maar in de ondoorgrondelijke verwikkelingen van het middenspel boet hij een stuk in, wat tegen de clubkampioen duidelijk teveel van het goede(?) is. Niet al te veel later strijkt wit de vlag.
Dijkhuizen (w) - Van Dijken (z): 1-0
In (alweer) een Siciliaanse partij weet wit een betere stelling op te bouwen, waarna zwart in een al moeilijke stand min of meer pardoes een stuk aan de tegenstander schenkt. Deze laat zich het buitenkansje uiteraard niet ontgaan en wint.
Zijlema (w) - Pilon (z): 0-1
Een partij met Engelse opzet, overgaand in een damegambiet. Er ontstaat een ongeveer gelijk opgaande strijd, waarin wit op zeker moment de iets betere stelling heeft. Enige tijd later ontwikkelt zwart echter een gevaarlijke aanvalsstelling tegen wits koningsvleugel, door middel van een actieve loper en een batterij dame-toren. Dit had nog niet meteen fataal voor wit hoeven te worden, maar dat werd het wel toen deze zich enkele minder sterke zetten dacht te kunnen veroorloven, waarna zwart het kamp van de witte koning beslissend kon bestormen.
Prins (w) - Blok (z): 1-0
Wit bracht de vertrouwde opstelling van het Londens Systeem in het veld, waarop zwart wat te onstuimig reageerde. Dat leverde nog niet onmiddellijk nadeel op, maar dat werd anders toen hij een opmars van wits e-pion met een opstoot van zijn eigen e-pion beantwoordde.
Dat betekende, na een afruil van loper tegen paard, pionwinst voor wit, even later gevolgd door een tweede pion, waarna zwart tegen een verloren stelling aankeek.
Buter (w) - Dijkema (z): 1-0
Deze partij was voor de beide spelers (èn voor de toeschouwers) een ware heksenketel. De combattanten openden Italiaans en bereikten een redelijk gelijk stand in het middenspel, waarin van alles mogelijk was: sterker nog, alles gebeurde ook.
Wit veroverde op zeker moment een pion, maar toen men aan het eindspel begon, was de materiële verhouding weer gelijk: elk een toren en vier pionnen. Even daarvoor had wit de zwarte toren voor het oprapen, maar wilde kennelijk de spanning er nog even inhouden.
Vanaf het bovengenoemde eindspel evenwel wisselde het voordeel voortdurend. Zwart bereikte een volkomen gewonnen stelling, maar besloot toen, in een fase met een hoog zenuwengehalte, waarin noteren en klok achterhaalde begrippen waren geworden, have en goed in te leveren, inclusief de toren en toen kon er voor wit echt niets meer misgaan! De term comedy of errors drong zich even op aan uw, zoals altijd, strikt neutrale verslaggever: Blogger Albert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten