Maandag 4 mei 2009
Tegen 1 uur vanacht worden we wakker van een geluid. Het huis ligt heel afgelegen.... Geen idee wat het was, maar de verbeelding draait op volle toeren. Even later meen ik nog iets te horen: adrenaline viert hoogtij en mijn hart klopt als een razende. Zo voelt dat dus, als je overvallen wordt. Mobiel en handtas liggen nog beneden, maar ik durf mij niet te verroeren. Ook naast mij hoor ik geen adem meer (Albert: maar ik was er nog wel). Toen zag ik een lichtschijnsel op de schuine wand tegenover het bed. Éven maar, toen was het weer weg. Iemand sloop rond het huis, dat móest wel. Och, mijn arme hart!
Naast mij gleed iemand uit bed: Albert stelde vast dat de maan scheen én dat hij naar de wc moest. Gespannen en vol bewondering wachtte ik af. Er gebeurde niets. Dan zelf ook maar naar de badkamer, beneden. In het langslopen zag ik dat de Ikea afwaskwast met zuignap in de gootsteen was gevallen. Goed voor de hartslag! De lichtvlek boven was dus ook gewoon van de maan: 'overval' opgelost! Welterusten.
Intermezzo van Albert:
Aan deze onlustgevoelens droeg de omgeving wel enigszins bij. Het huis (nr. 44) staat, zoals gezegd, vrij eenzaam in een stuk bos, met een geheimzinnige wegwijzer, op zo'n 400 afstand van onze vakantiewoning, met niet geheel duidelijke huisnummers. Het verwijst naar 40-44b; 44b, op zo' n 700 á 800 meter van ons vandaan, is waarschijnlijk wel bewoond (ofschoon we niemand zagen), maar waar nr. 40 is blijft een raadsel. Het zou het hieronder afgebeelde huis kunnen zijn, een pand dat waarschijnlijk al jaren leeg staat, d.w.z. het is wel (wonderlijk) ingericht, maar wordt niet bewoond. In de vensterbank ligt een exemplaar van Piber & Tobak van september 1995 en op een tafeltje staat, naast een opengeslagen en vergeeld telefoonboek, een telefoontoestel dat best eens uit 1955 zou kunnen zijn. Er is duidelijk in jaren niemand in geweest en het omgevende struikgewas heeft zijn best gedaan. En dat op 100 meter van je eigen huisje! Ooit gelezen enge verhalen komen boven.
...vanuit onze tuin...
...deze telefoon rinkelt niet meer zo vaak...
...let maar niet op de rommel...
's Ochtends is het weer steenkoud in huis en het regent. Albert maakt de kachel aan. Het is toch wel een grappig huis. Tegen de middag gaan we op pad. Eerst naar het zuiden: Rosenvold, via Staksrode.
...Rosenvold...
Privat, goed voor een paar foto's. Ik ben een beetje misselijk van het rijden langs al die kleine weggetjes. Uiteindelijk terug (min of meer langs de Vejlefjord) naar Juelsminde. Harde wind en koud. Leuke haven. Aardig klein stadje. Met Buch's Boghandel
.
...wat zou hier toch worden verkocht?
Postzegels op het postkantoor (net als bij ons in een supermarkt). Worstebroodjes maar weer, in een kiosk. En we komen langs een adres waar men houtblokken verkoopt: drie zakken voor € 10.50. En schuursponsjes om de autoruiten schoon te maken. Twee kaarten in de bogwinkel. Inkopen gedaan bij de Super-Brugsen: zeer luxe supermarkt. Ha, een sinaasappelpers en een tuintijdschrift. Een quiche voor vanavond. Weer huiswaarts en nog even langs de Spar, want Albert heeft een zaagje nodig. En ik een schepje. En dat hébben ze.
Bij het huis hoort een flinke 'tuin', leuk in model gemaaid, met rododendron, magnolia, aronskelken, fruitbomen en brandnetelperken.
...tuin en huis...
Tegen het huis een 'hofje' met beukenhaag. Het is aardig weer, op en af, en we gaan buiten Tuborg drinken en gebak eten. Langzaam zakt ons bankje naar beneden: de poten staan op molshopen! De Tuborgblikjes waaien van de tafel en soms duurt het heel lang tot een wolk gepasseerd is. Maar Albert zaagt hout voor de kachel en ik fotografeer de tuin. En de koeien die om vijf uur langssjokken, de heuvel op.We eten quiche, drinken wijn en zijn benieuwd naar de volgende dag.
...op weg naar Juelsminde: Kirkholm...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten