Op dinsdagavond 3 november zijn partijen gespeeld in de 9e ronde van de competitie om het felbegeerde clubkampioenschap.
De resultaten:
Roelof Kroon(w) - Harm Buter: 1 - 0
Gerard Zijlema (w) - Klaas Dijkhuizen: 0 - 1
Ad Mertens (w) - Albert Prins: 0 - 1
Piet Beetsma (w) - Baudewijn Michel: ½ - ½
Wopko Dijkema (w) - Anna Bruijn: 1 - 0
Alfred Rodenboog (w) - Jan Pilon: 0 - 1
Afwezig waren Wim van Dijken en Free Blok. Marten Berends had een SN.
Van de partij Roelof-Harm heb ik alleen een flits van het eindspel gezien, waarin beide spelers nog beschikten over de dame en wat 'los materiaal'. Het leek me toen toe dat er voor zwart nog wel het een en ander mogelijk was, maar misschien heb ik dat in de gauwigheid niet goed gezien. Niet lang daarna won wit in ieder geval.
Gerard weerde zich kranig tegen Klaas en leek heel even remise binnen bereik te hebben. Klaas speelde het echter goed uit en bracht met grote snelheid een vrijpion, door hemzelf 'Carl Lewis' genoemd naar de overkant. Dat hield in dat Gerard een loper moest offeren om deze rakker onschadelijk te maken en in de fase daarna was het gauw gebeurd.
Ad liet in zijn treffen met Albert kostbare tijd verloren gaan door enkele overbodige zetten, waarvan laatstgenoemde gebruik maakte door een opmars in het centrum tot stand te brengen. Daarna kwam zwart al vlot zo sterk te staan dat het voor wit niet meer viel bij te benen. Het oplopen van een vrijpion (inmiddels stond zwart een stuk voor) deed de rest.
De partij Piet-Baudewijn is me vrijwel geheel ontgaan, behalve enkele beelden uit het begin die nog zwakjes op het netvlies zijn blijven hangen. Niet genoeg kortom om verder smeuïge opmerkingen over te kunnen maken. Wat vaststaat is dat het eindresultaat getuigde van vredelievendheid.
Wopko had het aanvankelijk tegen Anna nog niet zo makkelijk. Vanaf het moment dat hij materaal voor kwam te staan ging het beter, net als een voetbalelftal dat, na een onzeker begin, met 2-0 de leiding neemt en eensklaps de ene fraaie combinatie na de andere op de grasmat weet te leggen. Er was toen in het eindspel voor zwart geen houden meer aan.
Alfred liet tegen Jan zien dat hij niet bang is om wat hout in de aanval te steken. Ik zag een stelling waarin wit, behalve dat hij een loper op g5 in liet staan, ook nog eens een paard op e4 in de aanbieding deed. Het leek aan een kant aardig, maar enige twijfel was toch ook op zijn plaats, of het allemaal niet wat erg optimistisch was. Jan moet even de schrik om het hart zijn geslagen, maar wist het noodlot af te wenden en toch hier en daar wat te slaan, zodat hij uiteindelijk aan het langste eind trok. Later in de analyse ontdekten beide tegenstanders echter dat er toch voor wit remise in had gezeten. Jammer voor Alfred!
Later deze week de nieuwe tussenstand!
Met de hierboven afgebeelde stelling op het bord speelde wit 1. Td1. Was dat goed of fout en waarom?
